Angst

Mensen die niet teveel willen opvallen, niet uit de maat willen lopen, zijn eerder geneigd tot schaamte, zijn bang er niet meer bij te horen. Dat voelt als verbanning, als isolement en eenzaamheid. Daar hoort omgekeerd een schuldgevoel bij. Als ik eenzaam ben, heb ik dat aan mezelf te wijten, ik hoor er niet meer bij, en dat komt omdat… vul maar in.

Welnu. Juist op schaamte en schuldgevoelens haken marketingbureaus maar al te graag in. Rimpeltjes onder de ogen? Jij wel, je vriendin niet? Dan gauw een duur merk antirimpel aangeschaft! Maar ook: Een chronische ziekte onder de leden? Zal wel aan jezelf te wijten zijn. Je wilt dus niet ziek zijn. 

Ik denk dat veel mensen ontrouw zijn aan het voorgeschreven medicijngebruik, omdat de medicatie hen elkaar elke dag weer herinnert aan het anders zijn, het niet meer mee kunnen, het buiten de boot vallen, het isolement, het verdwijnende perspectief. Dat wil niemand. En dus sluipen ontkenning en vergeetachtigheid in ieders leven.

Tegenwoordig wil niemand als hartpatiënt te boek staan. Dan hoor je niet bij de winnaars in deze maatschappij, dan ben je een ‘loser’. Want de mensen die echt meetellen zijn de kerngezonden, die volledig inzetbaar zijn voor de economie en geen problemen hebben. Een ziekte onder de leden hebben levert angst op. Dan ben je minder waard en dus praat je er liever niet over.

Maar door er niet over te praten, blijf je bang.  Als je bang blijft, hebben marketingbureaus vat op je. Je raakt die angst kwijt door erover te praten. Dan voel je je niet meer schuldig omdat je wat trager dan anderen bent en vaker nee moet zeggen. Dan ga je bewust met medicijngebruik om. En dan hoeven al die cosmetische oplapmiddelen niet meer zo nodig…

Henri Haenen