19 jaar, transpositie van de grote aderen.

Hallo allemaal, ik ben sinds een uur nieuw op dit forum. Ik zal me even voorstellen, ik heet Bob, ben 19 jaar en weet sinds een aantal maanden dat ik een behoorlijke hartafwijking heb waar ik binnenkort voor op de operatietafel moet.

het verhaal

Het begin eigenlijk met wat ik altijd al had willen doen, bij de landmacht, een aantal maanden terug ben ik begonnen met de keuring en na een positieve uitslag van de psychologische keuring ben ik dus begonnen aan de fysieke keuring. En die ging heel goed, wauw, ik wilde bij pantser infantrie maar ik zou zelfs goedgekeurd worden voor cluster 4, dat houdt in dat ik zelfs bij het korps mariniers zou kunnen, ik dacht dat ik kerngezond was en dat dacht ik me hele leven ook.

Totdat er een hartfilmpje werd gemaakt, hieruit bleek dat er iets mis was, ik kan de woorden van de cardioloog nog goed herinneren: ‘ het zal wel niks zijn maar voor alle zekerheid sturen we je door naar het militair hospitaal in Utrecht’.

Ik zal er alvast bij zeggen dat ik me hele leven in topconditie heb verkeerd, ik heb nog nooit gemerkt dat ik iets aan me hart heb. Ik sport 5x per week en ren 3km in minder dan 12 minuten. Daarnaast heb ik nooit last van kou of warmte.

Voor de eerste keer in Utrecht werd er een hartfilmpje en een echo gemaakt, hier kwam het slechte nieuws, de cardioloog daar zei dat ik ASD had, dat is een gaatje tussen mijn boezems waardoor er zuurstofrijk bloed terugstroomt nar de verkeerde kant van me hart terug naar de kleine bloedsomloop. Omdat die kant van het hart waar het naar terugstroomde hierdoor meer wordt belast is het gaan groeien. Ik was hier echt helemaal niet blij mee (logisch) , maar de cardioloog zei dat het met een simpele hartkatheterisatie verholpen kon worden en er binnen korte tijd bovenop zou zijn.

De volgende afspraak.

voor de tweede keer in het ziekenhuis kreeg ik een MRI, hieruit moest het allemaal wat duidelijker worden. Het duurd vrij lang voor ik de uitslag had, zeker 8 weken ofso. En toen kreeg ik de cardioloog aan de telefoon: ‘er is meer aan de hand dan alleen een simpel gaatje tussen je boezems maar het lijkt me beter om dat even persoonlijk uit te leggen aan je’. Dus ik weer terug naar Utrecht (vanuit Rotterdam) en daar kwam het slechte nieuws: Het gaatje dat tussen mijn boezems zit, zit niet goed in het midden maar helemaal bovenin het schot wat de boezems van elkaar scheid. En van de 4 longaderen die van mijn longen afkomen en op het hart horen aan te sluiten, sluit er een terug aan op de bovenste holle ader, deze pompt dus enkel rondjes en geeft de zuurstof niet af aan mijn lichaam. Daarnaast was er een tweede longader die onder een hele rare hoek zat aangesloten op mijn hart, waardoor vrijwel al het bloed direct door dat gaatje tussen mijn boezems verdwijnt. Doei zuurstofrijk bloed. De cardioloog zei dat het een transpositie van de grote aderen was, maar als ik hierop google dan zie ik vaak een afwijking van de aorta. Op de MRI scan kon ik zelf ook zien dat de zwaarbelaste kant van me hart bijna 2x zo groot was als de andere kant.

De operatie

Alweer heel wat tijd verstreken, moet ik binnenkort onder het mes, en geen hartkatheterisatie maar een openhartoperatie. Dat was voor mij heel wat, ik heb nog nooit wat gebroken en de grootste vorm van een operatie die ik heb gehad is een hechting. Ik lees verhalen dat het echt verschrikkelijk lang duurt voordat je volledig bent herstelt. Ik baal ook als een stekker dan heel mijn zomervakantie nu naar de knoppen gaat, maar goed het is natuurlijk wel me gezondheid. Ik ben enorm blij dat ze er achter zijn gekomen, en vind het nog steeds bizar dat ik hier niks van merk. De cardioloog vertelde dat als ik er later achter zou komen, op een leeftijd van 40 ofso, mijn hart al compleet versleten zou zijn en ik waarschijnlijk niet erg oud zou worden. Ik heb dus een groot deel van een (normaal) leven aan defensie te danken. Ik ben nu tijdelijk onbeschikbaar verklaart, maar als ik volledig ben hersteld na de operatie kan ik alsnog bij de landmacht!

Omdat ik verder niemand kon vinden die dezelfde aandoening had als ik, heb ik me aangemeld op dit forum, zo kan ik me verhaal een beetje kwijt. En ik hoop dat er mensen zijn die me kunnen vertellen hoe ik me het best door de periode na me operatie kan slaan. En als er andere zijn met deze hartafwijking, wat zal ik dan merken na de operatie?

Groetjes, Bob