25 and Fighting

Wauw, dan maar eens kijken of ik hier mensen tegen kom om over hetzelfde probleem te praten. 

Ik ben een vrolijke, gezellige gast van 25, die vol in het leven staat. Helaas werd dit in augustus 2015 even veranderd. Na een echo van mijn hart, bleek dat mijn hartspier dermate verdikt was, dat mijn kamers zo goed als afgeloten werden. (Eindelijk een reden voor mijn kortademigheid en altijd moe zijn). Verdere optie´s dan een open-hartoperatie waren er niet. Grappig hoe zo´n cardioloog zo vrolijk en beleefd kan blijven, op het moment dat ze zeggen dat ze je hart open gaan maken om daar even het 1 en ander weg te snijden en te plakken.

Dus ben ik ineens een vrolijke gezellige gast van 25, die even met zijn kop door de grond word getrapt. Afijn, Keihard er tegen aan dan maar. Weinig keuze, het enige wat ik wil, is na mijn operatie wakker worden, en hopen dat alles gelukt is. Gelukkig is dat zo. Mijn muzieklijst, (Gemaakt voor de eventuele begrafenis) blijkt niet nodig. Herstel loopt voorspoedig. 24 uur na mijn operatie loop ik rondom het bed, en 2 dagen later loop ik zoveel mogelijk over de afdeling, om in beweging te blijven en soepel te worden. (Je word wel ff oud van zo´n operatie). Na 7 dagen in het ziekenhuis, mag ik terug naar mijn eigen bed, om thuis lekker verder te herstellen. Ik ben nog geen 4 dagen thuis, of het eerste probleem komt aanzetten. Kiespijn, Dit kan niet waar zijn toch? Helaas wel, nog diezelfde dag lig ik in het ziekenhuis, dit keer bij de kaakchirurg, in zijn mooie zwart leren relax stoel.

Vriendelijke vriend, ga jij mij eens uitleggen hoe je mijn wond gaat dicht hechten wanneer ik aan de bloedverdunner´s zit? Precies, dat kon die niet. 14 dagen lang heb ik alleen maar bloed geproefd en uitgespuugd. Na 14 dagen stopt het bloeden eindelijk, en hebben we gewonnen. Op diezelfde dag, krijg ik te horen dat ik kale plekken op mijn hoofd krijg, aaaaah vette shit, zal wel horen zo toch? Blijkbaar een afweersysteem dat even niet meer werkt door de operatie, dus me haar vast houden kon het ook niet meer. Kan nog wel een jaar duren zij de cardioloog, prima joh, je ziet het gelukkig niet in de spiegel, maar mensen vragen toch al snel of er een foutje is gemaakt, of dat de kapper een nieuwe stageloper heeft. Lijkt me duidelijk dus. Nog dezelfde week zit ik weer bij de huisarts. Wakker geworden met ontstoken ogen, doe je niks aan. Medicijntjes mee naar huis en weer rustig door gaan. Na 3 dagen zijn mijn ogen weer perfect, en begin ik met spugen, koorts en dat soort dingen. Griep heerst, Ja natuurlijk heb ik dat ook. Heerlijk dit. Na een paar dagen trekt het gelukkig weer weg, en kan ik eindelijk rustig revalideren. 

Nu 3 maanden later, staat de volgende afspraak weer gepland bij de kaakchirurg, mijn tandarts kon blijkbaar het gaatje niet helemaal vullen, waardoor er twee kiezen uit mogen. Als er nog een dag mag komen dat ik me even helemaal fit mag voelen, dan betaal ik daar al mijn geld voor.