Mijn verhaal;2008 sept. heb ik mijn eerste hartritmestoornis gehad,en het ging niet vanzelf over dus kreeg ik mijn eerste defibrilatie. en mocht nog naar huis zonder medicijnen.een week later kreeg ik heel veel pijn in de spieren en gewrichten.
wel vreemd vond ik omdat ik geen medicijnen had,omdat ik altijd heel erg reageer op medicijnen. dus daar kon het niet van komen.Ik kon nog net de trap opkomen en lopen ging maar moeizaam en koken eigenlijk niet ,maar we moeten toch eten dus dat was makkelijke kost.Tillen en werken ging niet meer.Na 8 weken ging het iets beter en kon ook weer iets beter lopen en dingentjes doen thuis en de hond kort uitlaten.een maad iets beter voelen,en toen.
Dec.2008 kreeg weer het zelfde en weer naar het ziekenhuis en weer defibrilatie,alleen deze keer naar huis met medicijnen,
wat ik heel erg vond.maar geen keus meer.ik kreeg (sotalol)en weer na een week kon ik bijna niet lopen en weer het zelfde als de eerste keer.Maar toen ik begon aan de sotalol werd mij de adem afgeknepen en was er nog bij ook en kreeg altijd lucht tekort,ik vertelde dat de cardioloog,maar hij zegt dat kan niet daarvan komen.maar ik had het pas sinds ik de sotalol kreeg,nog nooit van gehoord zegt de cardioloog.dus dan ben je uitgepraat.
Maar ik was van een vlotte fanatieke meid een oude vrouwtje geworden.
Bij de arbo wet en de huisarts konden ook geen oplossing geven alleen dat ik nog een keer naar de cardioloog moest gaan en zeggen dat het zo niet kon.Zo een afspraak gemaakt en verteld dat ik andere msdicijnen wilde,maar volgens hem kon het niet van de medicijnen komen.Kreeg andere medicijnen en heb nu verapamil 2 keer 40 mg.
het werd gelijk al beter met het ademen en kreeg ook weer iets meer energie.en met de spieren en gewrichten ging het ook iets beter.
Jul.2009 ging het weer mis een weer het zelfde en de medicijnen werden er drie keer daags 40mg. je hebt geen keus je moet wel.En zo begon het weer na een week dat ik niks kon en veel pijn had ,Het was verschrikkelijk.ook dat je weet dat je het weer krijgt en ook gebeurt.
Nu intussen ben ik bijna een jaar verder en het gaat met het hart wel aardig maar goed is het nog niet .Ze slaat nog wel geregeld op hol maar dat gaat van zelf weer over. En met spieren en gewrichten gaat het ook niet zo goed ,ik heb nog steeds veel last en pijn .Ik ben al bij de rugpolie geweest en vier keer pijnbestrijding gehad en waarvan er twee wel geholpen hebben maar voor het stuitje waar ik altijd pijn heb gaat het nog steeds niet zo best.Ik heb nu therapie bij de DBC.en daar kwamen ze erachter dat ik ook bekkeninstabiliteit had en uit deMRI is gebleken dat ik ook veel slijtage in de onderrug heb.dus best wel veel pijn en last.
Normaal klaag ik eigenlijk nooit ,past niet bij mij, maar het gaat allemaal wel erg lang duren.
De dokters kunnen niet het verband leggen met de defibrilatie en de pijnen.
NU IS MIJN VRAAG WIE KAN MIJ VERDER HELPEN OF WIE KENT DAT OOK
Misschien ook interessant
Help mee en doneer
Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.