3xpech en wat een geluk!

Beste hartgenoten,

Afgelopen oktober schreef ik al eens een klein stukje op het forum maar nu toch maar een langer hartverhaal.

Ik ben Johan 47 jaar en tot oktober voor mijn gevoel kern gezond en eigenlijk nooit ziek.

Ja ik was in juni een keer flauwgevallen tijdens het voetballen, maar het was warm en ik had weinig gedronken en het duurde maar heel kort. Niets aan de hand toch?

In oktober viel ik weer flauw tijdens het voetballen echter dit duurde 3 minuten!

Dat klopte niet en voor je het weet lig je op de eerste harthulp.

Na enige dagen blijkt mijn hartklep het probleem te zijn die lekte en is vernauwd (later blijkt dit een geboorteafwijking waar ik nooit last van heb ondervonden.)

Aangezien de afwijking ernstig is kan ik niet meer naar huis en volgt een operatie in Breda aangezien de wachttijden daar kort zijn en het Maasstad dergelijke operaties niet doet. (Wat een pech denk je dan, maar ja er zijn zoveel mensen die dit hebben)

Het wordt een mechanische klep en de operatie loopt eigenlijk voorspoedig en na 5 dagen mag ik al naar huis!

Natuurlijk heb ik ook alle bekende nadeeltjes ondervonden maar eigenlijk gaat het best heel goed met mij tot ik een dag of 10 thuis ben en ik de bekende mindere dag schijnbaar heb.Ik voel me moe ben kortademig maar ja dat hoort erbij. De volgende dag wordt dit echter erger en uiteindelijk neemt de ambulance mij ondanks dat alle controles goed zijn toch maar even mee naar de eerste harthulp.

Ook hier is in eerste instantie alles goed tot er een arts zegt ´´we zullen nog even een echo maken´´. Hieruit blijkt dat mijn hartzak vol is gelopen met bloed en stolsels (een tamponade) Dit is levensbedreigend en er volgt direct een spoedtransport van Maasstad naar Breda en een klein uurtje later lig ik op de OK. Ik heb echt pech de hoeveelheid vocht (1300cc) is zo veel dat alles na een kleine 14 dagen opnieuw open moet en mijn tweede hartoperatie is een feit.

Ik heb inmiddels ervaring en de bekende nadeeltjes verwerk je dan al wat makkeliijker!

Het gaat wederom best goed en na precies 6 weken maak ik mijn eerste autoritje, en mag deze week met de revalidatie beginnen.

Ik krijg het echter de volgende dag echt koud en loop steeds met koude rillingen, toch maar even naar de huisarts (mijn 1e fietsritje). De huisarts weet echter direct het probleem: de Sotalol (betablocker), we halveren i.o.m cardioloog de dosering. De nacht die dan volgt nemen de koude rillingen echter ongekende vormen aan (het bed staat niet meer stil) en ik beland weer op de eerste harthulp!

Na onderzoek vermoedt men in het Maasstad een virus en na overleg moet ik weer naar Breda (het zal toch niet denk je dan nog)

De conclusie aldaar volgt de volgende dag: Endocarditis! (een bacterie op de hartklep) weer pech? tja lijkt er wel op!

Dat wordt een lang verblijf, 6 weken antibiotica en mogelijk volgt zelfs daarna alsnog een operatie Johan