Aan boezemfibrilleren geholpen d.m.v. PVI ablatie

Beste mensen, na het lezen van een aantal verhalen kreeg ik de behoefte om mijn ervaringen op te schrijven. Ook ik heb al jaren last van boezemfibrilleren (vanaf 2003) en slik daar dus de nodige medicatie voor. In de meeste gevallen begint deze klacht klein echter door de jaren heen neemt het toe en is het zo erg dat het je leven beïnvloed.

Door omstandigheden was ik genoodzaakt om een ander ziekenhuis en een andere cardioloog te nemen. In overleg met mijn huisarts heb ik voor het Antonius ziekenhuis te Nieuwegein gekozen. De cardioloog hoorde mijn verhaal aan en vroeg; “Waarom ben je nog nooit geholpen”.

Kortom ik werd op de wachtlijst geplaatst en afgelopen 16 september 2010 moest ik mij melden in het ziekenhuis voor een Pulmonaal Venen isolatie PVI (longaders isolatie) doormiddel van ablatie.

Vooraf aan de PVI ablatie kreeg ik een slokdarmecho om te zien of er stolsels in mijn hart aanwezig zijn. Wat een rot onderzoek is dit. Gelukkig was alles goed dus ik kon mij 16 september melden in het Antonius ziekenhuis voor de PVI ablatie.

Bij zo’n katheter ablatie wordt via de liesader een of meer katheters ingebracht die via de lies worden opgeschoven naar het hart. Vervolgens wordt een punctie verricht door het tussenschot tussen de rechter en de linker hartboezem. Hierdoor kan dan een ablatie katheter in de linker hartboezem worden geschoven. Met deze ablatie katheter kan door de cardioloog littekens worden aangebracht rond de longaders. De bedoeling is met deze littekens de longaders te isoleren van de hartboezems.

Deze hele behandeling was spannend gezien je niet onder narcose gaat. Het personeel dat in de OK aan het werk waren kwamen mij gerust stellen en uitleggen wat er allemaal ging gebeuren. Het gaf mij rust en een goed gevoel, zo van hier ben ik in goede handen.

De gehele behandeling duurde ongeveer 2,5 uur en is mij reuze meegevallen. Tijdens de ablatie kreeg ik morfine om de ergste kantjes er af te halen, volgens mij was ik even onder zeil door die morfine. (goed bevallen)

Daarna kom je zaal en moet je maar liefst 6 uur helemaal plat liggen en je mag je lichaam niet bewegen, je hoofd niet op tillen. Daarna nog eens 2 uur met je bed in zithouding. Na deze uren weet je van ellende niet meer hoe je moet liggen of zitten alles in je rug voel je en doet zeer. Als ik terug denk was dit het ergste van de behandeling. Gelukkig loopt de tijd gewoon door dus ook na die ellendige 8 uur kan je dan heerlijk je bed uit. Maar lopen gaat niet lekker gezien je drukverband in je lies. Toch was dit een verademing.

De volgende dag mocht ik weer naar huis waar ik nu zit bij te herstellen van deze behandeling. Ja, ik ben van mening dat je hart even rust moet hebben na deze behandeling dus neem ik op tijd mijn rust en loop ik rustig een rondje op straat. Het is nu 6 dagen geleden en ik voel mij prima. De klacht is nu twee keer terug geweest maar niet zo heftig en niet zo lang.

Het kan ook niet anders want de door de ablatie moeten de wondjes nog littekens worden en ook dat heeft zijn tijd nodig. Zelf ga ik er van uit dat alles bij mij goed komt en dat ik over 3 maanden mijn medicijnen mag afbouwen.

Indien blijkt dat het boezemfibrilleren weer terug komt is vroeg zat om te gaan mokken.