Ablatie 100% geslaagd!

Hoi lieve Hartgenoten,

Afgelopen jaren heb ik al meerdere verhalen geschreven, oa over mijn hartritmestoornis, een VES.

Ik sloot het laatste verhaal af met de opmerking dat ik twijfelde om me te laten ableren. Later bleek dat ik er eigenlijk weinig keus in had, aangezien de overslagen in de duizenden liep per dag, plus dat de pompfunctie minder werd.

Wat me tegenhield waren oa de soms negatieve verhalen mbt ablatie, oa hier op Hartgenoten.nl

Maandag j.l. heb ik een ablatie ondergaan in het AZM Maastricht.

De ingreep duurde 5 uur. Na eerst 2 aders aangeprikt te hebben, had de arts binnen het uur de globale plaats al bepaald waar de stoornis zat. Een hartfilmpje had al uitgewezen dat het om 2 stoorgebiedjes ging.

Na enkele malen branden (ableren) kwamen de ritmestoornissen telkens terug. Ik ervaarde dit ook zo!

Tijdens het ableren voelde ik mn hartslag krachtiger worden en zonder stoornis, maar paar seconde na de sessie vole de ik het weer vervallen in het oude ritme. De arts deelde dit ondertussen al mee aan zn OK-crew, 7 man sterk, maar ik was eigenlijk de eerste die het al had gemerkt.

Na verder zoeken werd besloten om via de ene slagader naar binnen te gaan, dus nog een prikgaatje gemaakt.

Maar telkens kon de arts niet op precies het juiste plekje komen, maar wist dat hij erg dichtbij was.

Daarna, inmiddels zijn we 4 uur verder, werd de 2e slagader aangeprikt. De laatste kans dus!

Hierbij kwamen ze uiteindelijk uit op de juiste plaats; idd 2 stoorgebiedjes kort bij elkaar. Beiden gebiedjes zijn 2x 1 minuut geableerd op 20/30 Watt.

Het ableren zelf voel je wel maar is niet echt pijnlijk te noemen. Ik ervaarde het als een krampachtig gevoel, welke liep van onderkant borst tot in mn kaak.

Na deze laatste 2 ablaties bleef het hart rustig en leken de ritmestoornissen verdwenen.

Hierna begonnen de testen, dwz het opwekken van een hartrush (heel snelle hartslag) en diverse andere trucjes om te proberen een ritmestoornis op te wekken.

Hierbij zaten de artsen achter een groot raam waar een boel apperatuur stond, vanwaar ze middels infuus mn hart konden regelen. Ze gaven elke keer netjes aan wat ze gingen doen en hoe ik het mogelijk zou kunnen ervaren.

Na 20 minuten testen bleef de stoornis weg! De artsen waren haast lyrisch! 100% succes, én op een plaats die niet de makkelijkste was, nl in de aorta tegen de kleppen aan!

Hierna werden de 4 prikwonden verlost van de ‘pluggen’en werden deze wonden langdurig dichtgedrukt, gevolgd door een enorm drukverband.

Ik werd weer overgeheveld op mn ziekenhuisbed en kon weer naar mn kamer alwaar ik nog 8 uur plat moest blijven liggen.

Na die 8 uur kreeg ik ‘wc-verlof’ dwz, alleen uit bed om naar de wc te gaan.

Dinsdagochtend mocht het drukverband eraf. De wonden zagen er goed uit en werden voorzien van enkele pleisters. Ook mocht ik weer wat rondlopen, wat overigens niet echt meeviel door de wondjes in de liezen.

Tegen de middag mocht ik weer naar huis met de zorgbrief, dus wat je de eerste dagen wel en niet mag.

Inmiddels is het donderdag, Hemelvaart dus. Ik moet nog wel wennen aan het feit dat ik mn hart weer voel kloppen, want dat had ik al jaren niet meer gevoeld.

De hartslag is in enkele dagen gestegen van 36 naar 68! Prima dus!

Ik voel me keigoed en ga eind van de week weer voorzichtig aan de slag. (eigen bedrijf waar werk in het weekend ook doorgaat) . Wel moet ik me misschien nog afleren om niet geregeld mn hartslag te willen checken, maar dat komt omdat ik nog maar amper kan geloven dat mijn hart weer tikt zoals het hoort te tikken!

Ook de pompkracht komt hoogstwaarschijnlijk weer helemaal terug, aldus de artsen, met mede dank aan mn goede conditie.

Komend half jaar staan natuurlijk nog in het teken van de nacontrole’s. Ook heb ik aangegeven mee te willen werken aan een medisch project van het AZM, omdat mn ritmestoornis op zo’n apparte plek zat. Daarom willen ze dit blijven monitoren, oa middels een regelmatige echo.

Voor mijn gevoel begint mijn 2e leven! Of wacht, als ik effe terugblik op alle ongevallen/operaties die ik de afgelopen 20 jaar heb ondergaan, mn 5e leven!

Fijne dag iedereen

Hans