Ach wat is een titel…..Mijn Hartverhaal.

Hallo lieve Hartgenoten

Ik was 48 jaar toen ik geveld werd door een Angina Pectoris.
In de VU was men zeer verbaasd dat ik nog leefde en ik heb
daar 48 uur op de Eerste Hart Hulppost gelegen die toen nog
in de donkere spelonken van de kelder vlak bij het Mortuarium
was.
Om alles moest ik vragen want daar was niets…….zelfs geen bed
en ik wou toch wel slapen.ook voor eten moesten er wat duiveltjes
uit de keuken gejaagd worden  en moest er in allereil nog wat
worden klaargestoomd.
Gelukkig kon ik door via een sluiproute te lopen bij de bezoekers
wachtruimte komen, daar zaten de wachtende op die mensen die
op de Eerste hulp werden geholpen.
Daar kon ik mijn shaggie roken  en een Mars maar binnen werken.
De hele dag was het een komen en gaan  van doktoren en verpleeg
kundigen geweest en nu heerste er rust……..

De volgende dag kwam het circus weer op gang en een verpleegster
kwam mij scannen….met zo'n ding waarmee ze normaal zwangere
vrouwen scannen….ze moest even een Dokter er bij hebben….
Toen die Dokter, een heel jong mannetje zo in en in gezellig met die
zuster stonden te fluisteren en ondertussen dat scan geval in mijn
buik probeerde te duwen, sprak ik…..Als jullie nu iets harder praten
dan weet ik ook wat er gaande is….Waarop als antwoord kwam…
U moet U mond houden want U hoort DOOD te wezen……Waarna hij
mij aankeek, rood werd tot onder zijn haarwortels en zich begon uit
te putten met verontschuldigingen en neem me niet kwalijks……
Ik kapte dat af en zij dat als amsterdams straatjochie wel erger
had gehoord…….
De volgende arts was een leuke Dame en die vertelde me dat ik dus 
een AP had en dat een Hart in zo'n geval een bepaald enzym aanmaakt.
Nu was het probleem bij mij dat ik kennelijk zoveel van dat enzym
aanmaakte  dat het van de kaart afliep….alleen het kwam niet meer
terug op die kaart…Enfin ik mocht in de namiddag naar huis nadat men
gezien had dat het enzym weer op de terugweg kwam.
Na enig reserve bloed te hebben achter gelaten ik naar huis mocht geen
trappen lopen ( woonde toen ook al op twee hoog en geen lift) en ik
moest om 18 uur bellen, als het dan goed was moest ik de volgende dag
op de poli komen maar als ze zou zeggen kom….moest ik meteen komen.
Om 18 uur bleek het enzym weer in het gareel te lopen en ik mocht thuis
blijven.
De volgende dag naar de Poli en daar werd ik gepromoveerd tot medicijn
slikker.
ik kreeg van die cardioloog 23 of 26  verschillende pilletjes  die ik over de dag verdeeld moest innemen……Gelukkig was deze  cardioloog eenmalig  en toen ik
3 weken later weer op de poli kwam was er een ander die net daarvoor
gepromoveerd was tot Proffesor…..die man reduceerde mijn meegesleepte
medicijn buidel  tot 3 pilletjes, en daar leefde ik ruim 20 jaar gelukkig op.

Zo morgen het volgende deel
Info beary@xs4all.nl