pfff het is vandaag 1 maart en over precies 27 dagen word ik geholpen,
de spanning neemt meer toe en zit nu ook aan de oxazepam zodat ik iets rustiger word,
vind het zo eng kan me gevoelens niet echt uiten, waarom weet ik niet, door de angst die ik heb nog steeds bang om dood te gaan de pijn die ik voel erna en voor alles wat nog komen gaat, moet mijn dochter straks 10 dagen missen mag haar 6 weken niet optillen vraag me af hoe ik dit ga doen, want mijn dochtertje van 18 maanden hangt nu eenmaal als een klit aan me, ik krijg veel hulp erna als ik het overleef hoe meer ik er over schrijf hoe banger ik word pffff en ik weet dat iedereen het zelfde zegt dat het reuze mee valt erna en dat de meeste hier ook vertellen dat het enger is dan het werkelijkheid is, eet erg gezond wil zo graag sporten maar helaas lukt me dat niet, ben pas 25 jaar en leef als iemand van 70 en gellof mij die zijn meestal nog vitaler dan ik zelf ben, ik zou graag weer werken want zit ik inmiddels al 28 maanden thuis vanaf me zwangerschap tot nu, zou niet weten wat ik erna kan doen me werk kan ik niet meer oppakken, de zorg is zwaar namelijk, ben ook erg snel moe dit vreet zoveel energie die angst,
hoop dat het snel voorbij is !
Misschien ook interessant
Help mee en doneer
Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.
