Goeiendag allemaal.Oktober 2007 ben ik voor de zekerheid door de huisarts door gestuurd naar de cardioloog. Na een hartfilmpje en een mri scan kreeg ik dus te horen dat ik een lekkende klep had. Niet erg , dus moest ik gewoon een pilletje coversil gaan slikken. Na een tijdje dus weer een controle en bij de cardioloog kreeg ik te horen dat de lekkage groter was geworden. Zo , dat was wel even schrikken. Na weer een afspraak te hebben gehad werd ik in mei 2008 opgebeld , dat ik eerder moest terug komen , omdat de lekkage weer groter was geworden. Ik ben toen in juli weer bij de cardioloog geweest , en kreeg toen ook de mededeling dat ik zou worden geopereerd door buitenlandse artsen. Hier schrok ik wel van , want dit heb ik weer dacht ik. Maar de cardioloog heeft toen verteld dat hartklep zou worden gerepareerd en de aortawand zou worden verstevigd via een vrij nieuwe techniek , die nog niet kan worden uitgevoerd door nederlandse cardiologen , omdat deze artsen deze techniek nog moesten leren. Hij noemde het de davids methode. Ik ben toen naar huis gestuurd met de mededeling dat ik niet meer mocht werken , en dat ik dus binnenkort door het ziekenhuis zou worden gebeld voor de operatie. Maar begin augustus heb ik een nacht gehad met pijn in mijn hart streek , en heb de huisarts naar de cardioloog laten bellen. 2 weken later moest ik naar het ziekenhuis voor een hart catheresatie , waarna ik de vraag kreeg of ik echt wel gestopt was met werken , en dat ik echt niks meer mocht doen , en dat de cardioloog eerst met een aantal mensen moest gaan bellen, en dat ik 2 weken later terug moest komen. Ik heb daarna nog een paar onderzoeken gehad , oa. Bij de longarts , de kno arts , en de kaakchirurg en nog een paar scans laten maken van mijn hoofd. En eindelijk kwam eind september de brief dat ik zou worden geopereerd. Eerst nog een soort intake gesprek in het ziekenhuis gehad, en daarna het belletje dat ik 24 oktober zou worden geopereerd. En nu werd ik heel erg bang , want ik wist dat het een keer zou gaan gebeurden , maar nu kwam het erg dicht bijIk heb daarna een aantal keren gesprekken gehad met mijn zussen , die het er ook heel erg moeilijk mee hadden, maar ik kon niet anders , en ben heel erg trots op die zussen. En ik heb gevraagd aan die zussen of 1 van hen mij weg wilde brengen naar het ziekenhuis. Ik wist dat zij dat moeilijk zouden vinden , maar ze hebben het toch gedaan , en daar ben ik heel erg trots op dat ze dat over hebben voor mij. In het ziekenhuis de dagvoor de operatie hebben ze mij heel goed opgevangen , en alles uitgelegd , en ik heb daar kennis gemaakt met leo , die ook dezelfde operatie moest ondergaan. Begrijp wel dat de operatie nog zeldzaam is doordat het een nieuwe techniek is , want alleen die 2 cardiologen uit belgie kunnen die operatie techniek uitvoeren , en de nederlandse cardiologen zijn hierbij nog in de leer. Ik heb die dag veel gesprekken gehad met die leo , en met mensen in het ziekenhuis. We zijn zelfs naar de ic afdeling geweest met onze begeleider. Dit alles gaf mij een heel goed gevoel , dat ik de volgende dag niet meer bang was voor de operatie en zoiets had van “kom maar op “. De operatie was bij mij goed geslaagd volgens de cardioloog. Ik heb 1 dag op de ic gelegen ,waarbij ik ( hoe gek het ook mag klinken) toch 1 mooi moment heb beleefd. Mijn zus die dus van te voren zei die pas later op bezoek zou komen , omdat ze niet op de ic durfde , was daar toch op de ic . ik was nog helemaal weg van de narcose , maar kwam een beetje bij omdat er iets over mijn hand bewoog. Ik opende toen mijn ogen , en zag eerst mijn vrouw , daarna mijn zus en daarna mijn zwager , en toen viel ik weer weg. Later in een gesprek heeft ze me uitgelegd dat zij dit toen niet durfde maar toch deed voor mij en omdat ze werd gehaald door de arts met de mededeling dat ik het heel goed gedaan heb op de ic . later tijdens de uitleg is mij verteld dat er een aortaklepplastiek is verricht . dat is het vervangen van een stukje van de aorta door een pijpje. Na 9 dagen ben ik ontslagen uit het ziekenhuis. Nu op dit moment ben ik begonnen met de herstel fysio . ik ben blij dat ik deze nare periode heb gehad . Er is mij verteld dat ik via deze zgn. davids methode minimaal risico zou lopen , en dat mijn hart er weer ongeveer 20 jaar mee vooruit kan , nouw , dat zalen ze weten ook
Misschien ook interessant
Help mee en doneer
Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.