BDE of Fantasie ?

17 september 2005 rond 7 uur ’s avonds ben ik op bed gaan liggen. Aanleiding was een vermeende “vliegende griep”, welke later een hartaanval bleek te zijn. Met spoed per ambulance naar het Amphia Ziekenhuis in Breda, een hartstilstand tijdens de rit en een coma van 4 dagen. Ik was toen 59 jaar oud.

Het enige wat ik me kon herinneren, nadat ik was ontwaakt, was een drietal bezoeken die ik ergens in deze periode heb gekregen.

Ik bevond me in een lege witte kamer en keek uit op een kale muur met alleen een deur en een “lichtschakelaar”. In de deuropening, half in de kamer, stond mijn bezoek. Twee keer als een keurig gesoigneerde heer van ongeveer 65 jaar, strak in het pak en met kort geknipt wit achterover gekamd haar. De derde keer was hij vermomd als een wat oudere indiaan met de karakteristieke haakneus, donkere huid, lang haar in twee vlechten, gekleed in een wat sjofel kostuum en met een jagershoedje op het hoofd. Ik ben er nu nog steeds van overtuigd dat deze man dezelfde was als van de twee eerdere bezoeken.

Drie keer op precies dezelfde manier stond mijn bezoek daar met één hand aan de schakelaar. Drie keer exact dezelfde vraag: ” geef me twee goede redenen “. Ik wist zeker dat mijn antwoord bepalend zou zijn voor het wel of niet verlengen van mijn bestaan. Mijn antwoord kwam zonder nadenken: Britt en Sam….. ( mijn twee kleinkinderen ). Niet de namen van mijn vrouw of van mijn kinderen; neen, Britt en Sam.

Ik denk dat dit het enige juiste antwoord was want mijn gast ging de kamer uit, deed de deur achter zich dicht, maar liet het licht aan: ik mocht blijven.

Geen tunnels met licht op het einde, geen schitterende lichteffecten met of zonder nog mooiere muziek, geen landschappen, geen bekenden familie of vrienden, zoals je wel eens hoort. Helemaal niets van dat.

Wat ik me dus na bijna vijf jaar nog steeds afvraag: Was dit een BDE (bijna dood-ervaring) ? Of was dit Fantasie ?