ben er gelukkig nog

In mijn vorige verhaal heb ik verteld dat ik een bentall-operatie moest ondergaan. Op 7 oktober ben ik dan eindelijk geopereerd. Het is alleen niet zo meegevallen. De operatie zou ongeveer 5 tot 6 uur duren en heeft 9 uur geduurd. Ik bleek problemen te hebben met de stolling. Ik ben ook nat gesloten zoals de chirurg dat dan noemt. Voor de rest was  de operatie wel geslaagd. Op 8 oktober probeerden ze mij rustig wakker te laten worden. Maar helaas was ik heel erg onrustig en heb ik de beademingsbuis eruit getrokken. Geen goede actie want je kan daardoor ook nog eens je stembanden beschadigen. Ze hebben toen met spoed een rontgenapparaat laten komen en mij weer geintubeerd. Tegen mijn vriend werd gezegd dat ik heel erg ziek was. Op 9 oktober ben ik tot verbazing van mijn vriend s'middags wakker geworden en is de beademingsbuis eruit gegaan. Hij belde op dat moment hoe het met mij was. Toen de verpleegkundige zei dat ik wakker was kon hij het niet geloven. Totdat hij mij aan de telefoon kreeg. Kon bijna niet praten van de keelpijn,maar hij kon mij gelukkig verstaan. Het was voor hem denk ik wel het gelukkigste moment. Op 11 oktober ben ik naar de afdeling gegaan. Het ging steeds een beetje beter. Alleen het slapen is de hele ziekenhuisopname een probleem geweest. Ik deed geen oog dicht. Kon namelijk niet op mijn rug slapen omdat ik door de operatie erg benauwd ben geworden. Donderdag 15 oktober ben ik thuisgekomen. Sneller dan iedereen dacht. Thuis slaap ik gelukkig beter,alleen de benauwdheid is er nog wel en ik moet erg wennen aan het geluid van de kunstklep. Mijn hartfunctie is alleen iets slechter geworden,maar de chirurg denkt dat dat wel weer iets beter wordt. Mijn mitralisklep is nu ook iets gaan lekken,doordat de aortaklep weer goed functioneert,maar ook dat gaat misschien weer over. Ik weet wel dat ik door het oog van de naald ben gekropen en dat houdt mij af en toe wel erg bezig. Over drie weken voor controle naar de cardioloog en dan revalideren. Ik heb er zin in en hoop snel weer op te knappen.
groetjes Corine