Bezoek aan de cardioloog

Wilt u een half uur voor het tijdstip van uw afspraak aanwezig zijn ivm het maken van een ecg. Dat staat er op je brief. Dat willen ze graag omdat anders het spreekuur nogal uitloopt. Logisch toch, dus wij doen dat braaf. Want te laat komen in het LUMC, daar heb ik geen goede ervaringen mee. 5 minuten te laat omdat de ambulance die je brengt te laat is, dan kun je niet meer terecht voor een onderzoek, wordt je door elkaar gehaald met andere patiënten, moet je weg bij de short care en wordt je verblijf een traumatisch gevangenschap.

Om half 11 waren we er dan ook. C9, maar dan aan de andere kant de polikliniek in. Melden bij de balie, nummertje voor het ecg. Dat wordt keurig opgepiept op een tv scherm. Ecg maken en dan wachten. 11 uur hadden we de afspraak, tien over 11 nog niet opgeroepen. Dr. van E. is er wel, steeds wordt een andere patiënt opgeroepen. Wachten, dat is niet mijn sterkste kant, de spanning loopt op. De wachtkamer zit stampvol, elk geluid wordt steeds harder en harder. Half 12 nog niet opgeroepen, uiteindelijk tien voor 12. Met een brede glimlach en excuses, dat wel. En als dr. Van E naar je glimlacht vergeef je haar alles. Het is een leuk mens, vrolijk, en heel vriendelijk en begripvol. En ze neemt, ondanks het uitlopen, ook voor ons de tijd. Niks afraffelen. Even kletsen hoe het gaat. Mijn spiekbriefje helpt daarbij. Het gaat goed. De verlaging van de metropolol en het stoppen van de cholesterolverlager heeft me heel goed gedaan, lichamelijk. Binnen 2 weken was ik van mijn spierpijnen af en mijn hartslag gaat bij inspanning weer wat omhoog. Dat betekent dat ik mijn conditie ook nog wat meer heb kunnen opkrikken en dat voelt heel goed.

Het onderzoek bespreken we. Geen Brugada syndroom. Ik meld nog dat we een hele goede verpleegkundige troffen, zo een voor een gouden lijstje. Naam, roept ze: Kelly, weet ik nog. Ze gaat de complimenten doorgeven. Dat de zaalarts dr. T.v.d.K. nog een discussie aanging over de reden van het onderzoek, want hij vond het duidelijk niet nodig. Zij vindt ook dat dat niet gepast was, waar bemoeit hij zich mee. Ik zeg dat hij nog leefde toen ik wegging, maar dat we het heel vervelend vonden. Dat het onderzoek zelf verder weinig voorstelde, dat wist ik al. En hoe nu verder.

Gewoon verder, half jaarlijks icd controle en uiteindelijk 1 keer per jaar naar de cardioloog. Ik heb contact gehad met de afdeling cardio-genetica van het AMC. Ik zag het op de site van de Stin staan en dan, impulsief, ga ik mailen. Ik kreeg per direct een heel aardig mailtje terug van de genetisch verpleegkundige. Ik mag altijd een afspraak maken op de polikliniek. En wat vindt dr. Van E. daarvan? Zij vindt het een goed idee, niet raar, gewoon doen. Ik weet wel dat er waarschijnlijk niks uitkomt, maar dan doe ik tenminste alles eraan wat je maar kunt bedenken. Ze maakt een brief met een samenvatting wat er allemaal gedaan en onderzocht is in 3 ziekenhuizen. Heb je nog Plavix, vraagt ze. UUH, nee, nooit gehad. dat kan volgens haar niet, want dat moet je een jaar slikken na een implantatie. Nou, dat heb ik niet gehad. Hier is mijn medicijnkaartje, daar staat alles op.

Ik vertel haar ook van de verwijzing naar de GGZ. Ook dat heeft haar goedkeuring, want mijn klachten duren te lang. Met een stevige handdruk en een brede glimlach nemen we afscheid. Ook voor Fred heeft ze nog even aandacht. Afspraak over een half jaar. De baliemedewerkster print de brief uit.

Terug naar werk, maar we drinken toch maar eerst nog een kop koffie in het ziekenhuis. Na nog een paar uurtjes nuttig gewerkt te hebben, fiets ik weer naar huis. Het is droog ondertussen.

Thuis vind ik een heel ziek meisje op de bank. Koorts, snotteren, algehele malaise. Wel trek in een pizza voor het avondeten. De rij bij de huisarts voor de griepprik is heel lang, daarom eerst maar boodschappen en ga ik om 5 uur terug. Dan is het zo gepiept. Ik lees de brief nog maar een keer goed. De Plavix staat er toch in, en dat vind ik niet prettig. Staat dit dan ook in mijn EPD? Dat is niet handig. Stel je voor: ik val ergens om, ze kijken in het epd. Deze mevrouw moet antistolling, o nee, dat heeft ze al. Helemaal fout dus voor mijn gevoel.

Ik ga wel zwemmen, weet dat ik anders moet rijden door een wegafsluiting en verdwaal wederom. Ergens op een bosweg kom ik een pannenkoekhuis tegen. Paniek, paniek, ik keer om en rij net zolang terug tot ik iets bekend zie. Het zwembad zal ik wel voorbij gereden zijn, maar vanaf dit punt weet ik het weer. Net op tijd voor de les. Met mijn nieuwe zwembril op zwemt het een stuk lekkerder.

Vandaag dan maar even gebeld met de polikliniek in het LUMC. de medewerkster die ik nu tref snapt er ook helemaal niks van. De brief staat helemaal niet in het systeem en de Plavix niet in mijn dossier. Ze gaat het dr. Van E. vragen. Die belt mij terug en zegt dat de brief voor de psychiater is, de Plavix idd er niet op hoort, maar dat het niet uitmaakt voor de psychiater. De afdeling cardio-genetica kan in het systeem van het lumc kijken, dus geen brief nodig.

He hè, we zijn er uit. Ik ga de genetische verpleegkundige mailen dat er een afspraak kan komen. Zo maar weer verder, net zolang tot ik er rust mee heb.

http://cafredhartje.web-log.nl/