Bijna 2 jaar geleden!

Nu gaat het eigenlijk heel goed, ik werk al weer ruim een jaar fulltime 38 uur, geen 45 uur meer en ook geen zwaar lichamelijk werk meer.

Nog steeds bij dezelfde werkgever in een andere functie, dat wil zeggen de re-integratie spoor 1 is positief afgesloten.

Daar ging wel wat aan vooraf, even opfrissen, 16 mei 2011 start ziekmelding ( hartklep moet vervangen worden.)

17 oktober 2011 operatie.

6 weken na de operatie weer autorijden en start revalidatie, in het ziekenhuis hier in de regio. Na 4 maanden in februari 2012 begonnen met werken. Eerst 2 uurtjes per dag en dat steeds proberen op te bouwen.

In het begin had ik veel concentratie problemen, lange autoritten en werken zijn dan erg vermoeiend.

Medicijnen werken ook niet altijd mee. ( beta-blockers, plastabletten, bloedverdunners, antistollingsmiddelen en cholesterol-pillen.)

Nu heb ik nog maar de halve dosering plastabletten, antistollingsmiddelen en de cholesterol-pil. Het stoppen met de beta-blockers heeft veel geholpen in het verbeteren van mijn conditie.

Een hele onzekere tijd wat betreft werk, je moet re-integratie spoor 1 en spoor 2 gaan volgen.

spoor 1 is re-integratie bij de eigen werkgever.

spoor 2 is re-integratie buiten je eigen werkgever.

Dit heb ik als behoorlijk zwaar ervaren, 1 je bent nog steeds herstellende van de operatie.

Je moet wennen aan veranderingen in je lichaam, mijn hart maakt normale geluiden en er tikt iets.

Onzekerheid over je baan, en je moet solliciteren ( waar je als 40+er ook niet vrolijk van wordt.)

In mei 2013 (afsluiten van het ‘Wet Poortwachter’ traject) is de kogel door de kerk, mijn werkgever is tevreden hoe ik een andere functie binnen het bedrijf vervul

en bied mij deze functie aan als vast.

Op dit moment voel ik me goed, wat betreft sport (bewegen) Doe ik het volgende, ik was actief bij “Hart in Beweging”in mijn woonplaats, dit is een club van hartpatiënten die onder begeleiding sporten waarbij altijd verpleegkundigen aanwezig zijn.

Hier heb ik mee moeten stoppen vanwege bezuinigingen ( In Den Haag hebben ze besluiten genomen om het mensen die Hartpatiënt zijn en mantelzorger het nog wat moeilijker te maken op financieel gebied dan.).

Nu ga we eens per week een wandeling maken mijn vrouw in haar rolstoel en ik die duwt, begonnen met een 10 km dit is afgelopen zaterdag 25.6 km geworden. Hiernaast heb ik midden in de week nog een 15 km gefietst. dit wil ik dus gaan volhouden om iedere week te gaan doen.

Als de ambtenaren hier op het gemeentehuis ook nog meewerken en de contributie voor mijn sportclub gaan betalen komt alles goed. “Hart in Beweging”is hier een gezellige club mensen om leuk mee te sporten.

Ik moet wel vermelden dat ik de jongste ben met mijn 48 jaar en de oudste is ver in de 70 .

Dit sporten helpt zeker bij je revalidatie vanwege de begeleiding de zekerheid dat als er iets gebeurd er mensen bij zijn die kunnen ingrijpen.

Je moet weer gaan geloven in je eigen lichaam, je kan meer in mijn geval dan.

Wat mij geholpen heeft is in de eerste plaats de steun van mijn vrouw.

De steun van collega’s en werkgever (ik werk bij een familie bedrijf).

De Cardioloog een fijne man die zegt zoals het is, wat wij als prettig hebben ervaren.

De bedrijfsarts die goed luisterde en op tijd aan de rem trok.

En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Nu het punt bereikt dat ik er weer in geloof.

En voor mijn vrouw. Bedankt Schat.

René