Ik zit nu een tijdje thuis na mijn ontslag uit het ziekenhuis
nadat er hartfalen is geconstateerd.
En ja thuis is het natuurlijk anders dan in het ziekenhuis,
je gaat toch proberen je huishouden op orde te houden.
Het zware werk doet mijn man of vriendinnen
en ook mijn jongste zoon draagt zijn steentje bij
Dan moet ik toch de rest kunnen denk je dan.
Nou met de grootste moeite en dat valt me eerlijk gezegd tegen!
Ja we zijn natuurlijk weer ongeduldig, de medicijnen zijn amper aan het werk.
Maar toch, en het blijft ook een beetje in je hoofd malen
wat als ik echt niet meer kan dan nu het geval is?
Misschien voorbarig en niet echt positief denken.
Ik ben erg snel moe, ik kan wel weer gewoon een trap op lopen da's wel weer fijn.
De volgende afspraak toch maar eens doorvragen wat de verwachtingen zijn.
Misschien ook interessant
Help mee en doneer
Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.
