Bypass operatie

Hallo iedereen,

Hier mijn bypass operatieverhaal hoe ik het heb beleefd.

Op 19 november 2013 ben ik geholpen aan een tweevoudige omleiding.

Ik moest mij de 18e melden bij de hartafdeling,en kreeg al vlot een bed toegewezen en moest nog allerlei dingen gebeuren zoals bloed afnemen en bloeddruk meten en een hartfilmpje maken.

Om eerlijk te wezen was ik helemaal niet zenuwachtig ik liet gewoon maar alles over mij heen komen ik wist natuurlijk wel,dat ik ook geen keus had en ik had mij ook goed voorbereid.

Ik had van te voren veel gelezen over de operatie en op youtube de operatie gezien en ik,was ook wel,in een redelijke conditie.

Het enige waar ik enigszins tegen aanzag was dat ze mijn borstbeen doormidden gingen zagen daarvan dacht ik dat ik daar veel pijn van zou kunnen hebben,maar dat viel erg mee.

Op de negentiende werd ik rond half een opgehaald door de verplegers van de ok.Mijn vrouw en zoon brachten mij weg en toen was het wel even emotioneel.

Ik kreeg een infuus in mijn arm en moest van het bed op de operatietafel gaan,daar deden ze nog een aantal dingen en toen kwam de narcotiseur en zei dat hij mij in slaap zou brengen.

Hij had het nog niet gezegd of ik was in diepe slaap.

Ik werd wakker op de IC en zag nog half versuft mijn vrouw en zoon staan,ik had overal slangen en infuusdingen en drains in mijn buik,maar ik had eigenlijk geen pijn ik was alleen misselijk van de narcose.De meeste problemen had ik met het op de rug liggen,ik ben geen rugslaper maar ik kantelde af en toe mijn bekken en tok mijn benen op en dat maakte een groot verschil.

Ik heb nog een paar keer overgegeven door de narcose maar later ging het beter.Ik heb even geslapen en in ochtend kwamen ze weer bij me en haalden ze al wat slangen weg en andere dingen en mocht ik van de intensive care af naar een andere zaal met meerdere patiënten die ook geholpen waren.Ik had behoorlijk pijn in mijn hoofd en een verpleegster gaf als tip veel water drinken wat ik ook meteen deed en inderdaad het helpt enorm na een paar uur was het al een stuk beter.De derde dag moest ik al even uit bed op de stoel zitten en dat ging goed.

Wat mijn ervaring is dat rokers veel hoesten en dat doet er pijn aan je borstbeen,ikzelf was zeven jaar geleden gestopt en heb totaal geen last van hoesten gehad.Er waren een paar patiënten die constant moesten hoesten en veel last hadden.

De dag erna mocht ik naar een gewone zaal met nog iemand,we lagen met ons tweeen en dat was prima.Wij hadden afgesproken als we moeten eten gaan we uit bed en proberen om bij de tafel te eten je kunt dan al vast wennen en je bent even in beweging.

Vervolgens gingen we na het eten proberen te slapen want rust is erg belangrijk leert de ervaring,we sliepen dan meestal tot het bezoekuur en dit werkte prima,ik dronk nog veel water en thee om snel de narcose en troep uit het lichaam te krijgen.

Ook gingen we af en toe in de gang wandelen niet overdreven maar kleine stukjes.Na een tijdje voorzichtig even onder de douche en daarna weer rusten.

 Kortom het ging uitstekend met mij ik had gelukkig geen complicaties en de pijn viel ook reuze mee.Na zes dagen moest ik met de fysiotherapie in de gang lopen en ook de trap en dat ging goed,we hadden dan ook al steeds gelopen in de gangen van het ziekenhuis.Ik mocht dus na totaal een week weer naar huis en eigenlijk deed ik hetzelfde eten bij de tafel en rusten na het eten,en ik ging af en toe even in de tuin lopen en in de avond een straatje om met de vrouw,alleen niet te ver.

We zijn nu bijna een jaar verder en ik ben weer volledig aan het werk,ik fiets en wandel veel en voel mij uitstekend en zie de toekomst met vertrouwen tegemoet.Dit was mijn verhaal van mijn operatie,ik groet u allen

Herman