Ik denk dat ik weinig meer heb aan deze site. Toch zou ik raad willen/ervaringen van anderen wellicht?
Wij wonen sinds 2005 in Duitsland
In NL “kreeg” ik m’n eerste infarct in 1992 Toen werd me direct al verteld dat m’n aderen te slecht waren om te kunnen worden geopereerd “Aderlijden”
In 1993 de tweede infarct, waarbij hulp meer dan 1½ uur op zich heeft laten wachten
Dat was de zwaarste en kostte me de achterwand. Dood vlees dat steeds bij iedere hartslag als een dweil meegezeuld moet worden.
We houden het kort: Er volgden 4 meer infarcten in de loop der jaren.
In 2005 verhuisden wij naar Duitsland waar de huisarts onmiddellijk catheterisatie eiste wat binnen twee dagen was geregeld.
De conclusie was zonneklaar, de allerbeste ader was nog nog 5% open.
Ik protesteerde dat ik niet geopereerd mocht worden en vertelde waarom, maar zelfs bij 100% correct Duits snapten ze er niets van en vroegen of ik liever dood wilde dan?
Er was echter een schandalig probleem, voor een open-hart-operatie was een wachttijd ontstaan van een hele week!
De oproep mocht ik thuis afwachten maar toen kwam infarct 6 en was de wachtlijst weg. Het team stond klaar, maar mijn situatie was zo instabiel en gevaarlijk dat opereren niet kon. Pas de volgende dag durfden ze het aan en hebben me “gepakt”
6 HEERLIJKE JAREN. mochten we genieten en en hebben we bijna alle Bundesländer afgereisd en bewonderd.
De hartritmestoornissen, die ik me leven lang al kende, waren voornamelijk ongevaarlijk maar er kwamen steeds meer levensbedreigende incidenten dat begin 2008 werd besloten en defibrillatior te implanteren.
Wel altijd gauw moe, maar dat is niet vreemd als de normale pompfunctie 600 is en die van mij 200.
De ellende begon pas bij hartstilstand 1 op 31 januari 2011. Mijn vriend Defi gaf me een enorme opdonder maar ik sliep en dacht dat iemand me keihard op m’n borst sloeg. Dus ik brulde wel en vertelde mijn geschrokken vrouw van “een” droom.
In maart 2011 kwam klap 2 waarvan ik besefe dat het naar aanleiding van de tweede stilstand gebeurde en opgestaan
kwam de derde dreun binnen het uur.Voor mij was het toen einde autorijden helaas.
De dokter had een laatste pil: CORDAREX 200
Eerst een kuur in het ziekenhuis met die pil, omdat de mogelijkeid bestaat dat de Defi niet meer werkt, dus dat werd 4 dagen “uitgeprobeerd” en godzij dank onder verdoving werd dreun 5 geven. Hij deed het nog!.
Alle klachten die er al waren zoals:
verminderd evenwicht,
verminderde concentratie,
vergeetachtigheid
werden opeens zwaar verergerd. Wie lust heeft zoek de bijwerkingen maar op van Cordarex.
M’n huisarts wilde een rollator voorschrijven. Het dak OP!
In augustus kwam de vierde hartstilstand en de dosis Cordarex ging nu van 200 naar 300 gram.
Wat werd ik ziek, nu al helemaal geel lucht meer, nier/of blaasontsteking, koorts 39.4 niet veel maar toch..
Straalmisslijk alleen maar gal overgegeven.
M’n eigen hanschrift niet meet terug te lezen, achter computer: passé
In een poging om tijdig het toilet te bereiken twee maal gevallen en de hele “route” met ontlasting besmeurd.
Ik zou iedereen willen adviseren de bijsluiter van Cordarec te googelen. Rolstoel dus nu en geen nee.
Regel één NIET gebruiken bij verminderde pompkracht omdat die dan nog minder wordt. Gemerkt ja.
Wat een rotzooi
Nog een geluk dat we een “wat mindere” zomer hebben want in de zon mag je nooit meer.
Omdat mijn Cardiloog niet de Defibrillator zal uitschakelen heb ik hem schriftelijk gevraagd de reactietijd zodanig te verminderen dan niet nog meer hersenschade wordt toegebracht. En ik heb hem verteld dat ik niet en nooit zal verschijnen voor het plaatsten van nieuwe batterijen in de Defi
En dat de Cordarex ligt waar die hoort..
1) Dat dit bericht leesbaar is danken we slechts mijn vrouw, zou ik het gescheven hebben zou er niet van hebben kunnen begrijpen.
2) Wie denkt dat ik dood wil vergist zich erbarmelijk: het enige wat ik weiger is te sterven als nog meer geestelijk en lichamelijk gehandicapte in m’n rolstoel.
3) Tuurlijk mag u mailem, maar reken niet op antwoord: ik kan het niet met en mijn schat heeft een huishouden en een “bewerklijke” patien.
4) Sind afbouw Cordarex geen smeerboel meer door het huis, geen ontstekingen meer, na een week eet ik weer wat en lekker!!!!
Misschien ook interessant
Help mee en doneer
Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.