De ‘oh-ja-leeftijd’ en `Vroeger teveel gerookt`

Het is geen geheim dat ik 50+ ben. Als jonge meid had ik wel mijn voorstelling van hoe het zou zijn ‘oud’ te zijn: dik, grijs, langzaam bewegend, fan van gezelligheid en zeker wel tevreden met die gang van zaken. Het is dus wel even slikken dat ik nu, helemaal niet dik, helemaal niet grijs (ik heb wel een goede kapster) maar moeite hebbend met al teveel/lang gezelligheid en ontevreden met de gang van zaken. Nu moet ik zeggen dat het beeld dat ik had gebaseerd was op zestigers maar als je jong bent is iedereen boven de veertig oud. Ik had me nooit gerealiseerd dat m’n gezondheid me zo in de steek kon laten. De cardioloog zei dat ik gewoon pech had. De bekende risicofactoren als overgewicht, weinig bewegen (ik crosstrainde ervoor ook al), roken en alcohol speelden bij mij niet. Een wijntje of pilsje minder had wel gekund en op vetgebied had ik verstandiger keuzes kunnen maken maar dat was de echte oorzaak niet. Er had een stukje aanslag in een kransslagader los gelaten en die was in de loop van de tijd stiekem dichtgeslibt. Ik vond het al zo vreemd dat ik zo weinig energie had en dat men mij op de fiets inhaalde. Ik was gewend dat het andersom was. Crosstrainen was ook niet leuk meer maar om te blijven bewegen ( moet ik ook vanwege de artrose in mijn knieën) stond ik om de verveling tegen te gaan sudoko’s al langzaam crossende op te lossen. Ik heb net weer een uur gecrosstraind (in aangepast tempo maar met supergoede muziek) om op conditioneel gebied te behouden wat er nog is. Het valt allemaal niet mee om de boel draaiende te houden. Wat ik me ook nooit gerealiseerd had was dat met het ’toenemen van de wijsheid’ 😉 de geheugenfunctie te wensen over kon laten. Iemand begroeten als “Hallo Jan” is er niet meer bij want het duurt te lang tot ik die naam in mijn hersenarchief heb gevonden. Wat ik me voorneem om te doen, moet eerst op een lijstje zijn gezet wil er kans zijn dat die klus of boodschap ooit gedaan wordt. Maar voordat ik bij een pen of pc ben om dit notitie te maken, ben ik vaak al weer kwijt was het ook al weer was. Iedereen maakt met een zekere regelmaat mee dat je bijv. naar de keuken loopt om iets te pakken maar dat je met de beste wil van de wereld niet kan bedenken wat dit was. Of je wilt iemand bellen maar je kan niet op de achternaam komen. Dat zoekt lastig. En dat voor iemand die nog steeds van heel veel mensen het vaste nummer (mobiele nummers sla ik liever op) uit d’r hoofd kent.

Ik heb een tijdlang gedacht dat die slechte geheugenfunctie veroorzaakt was door de twee burnouts en de apneu waar ik mee te maken heb maar gesprekken met andere – gezondere – vijftigplusser hebben me geleerd dat dit verschijnsel helemaal niet exclusief mijn probleem is. Daarom noem ik 50+ tegenwoordig maar de ‘Oh ja-leeftijd’. Ik gebruik de woorden ´slechte geheugenfunctie´ maar dat is het helemaal niet. Alles is keurig opgeslagen in het ‘archief’. Er mankeert alleen maar wat aan de zoekfunctie. Zelfs aan zoiets als Google heb je weinig want je moet wel iets kunnen invoeren. Met alleen de gegevens ‘Piet en Amsterdam’ kom je niet ver.

Ik had nog iets bedacht wat ik in dit stukje wilde verwerken. Uhum, geen aantekening van gemaakt en ja hoor, ik kan er niet opkomen. Even concentreren – ja, ik heb het! Afgelopen weekend kwam in het nieuws dat niet alleen alcoholgebruik op jonge leeftijd slecht voor de hersenen is maar dat jong roken dat ook is. Dat alcoholgebruik viel bij mij wel mee maar dat roken niet. Ik heb wat afgestoomd. Als ik nu ergens niet op kan komen, moet ik dus zeggen: “Vroeger teveel gerookt!