De recessie

Ik ben sinds vorig jaar november werkeloos geworden. Zoals ze het van hoger hand dan noemen; boventallig personeel.

Gewoon overbodig dus!! Je bent teveel!! Er is geen geld meer!! Het maakt voor hun niet uit of ze je verdriet doen of niet.

Maar mijn leventje is dus goed in de war geschopt. Er zit geen structuur meer in mijn dagelijkse leventje.

Normaal waren het dagen met een vast ritme. Vaste tijd opstaan om naar je werk te gaan. Vaste tijden om even te

relexen. Dat waren tenminste gevulde weken en daardoor liep alles (bijna zo goed als) op rolletjes.

Terwijl ik nu maar wat aan modder,( bij wijze van spreken.) Ik loop nu in de WW waarbij ik ook natuurlijk moet solliciteren.

Mijn oude baan was mij op het lijf geschreven. Ik kon het met mijn lichamelijke klachten best redelijk aan. Mijn werktijden waren zo gesteld dat ik een paar halve dagen werkte en dan de andere helft van de dag kon rusten.

Nu ik moet solliciteren kom ik mezelf wel tegen. Er zijn banen genoeg, ja,ja, dat wel, maar mij ontbreekt het ook aan diploma’s die er bijna altijd worden gevraagd. Daarbij een opleiding op MBO of HBO niveau of ervaring in een soort werk. Dat heb ik dus niet. Of er zijn banen voor 36 of 40 uur in de week. Dat kan ik ook niet aan. Dus ik zit nu even in een soort spiraal waar ik niet echt uit kan komen. Ik heb hierover een gedicht gemaakt en daarin mijn hart gelucht.

Het gedicht heet:

De Recessie

Je hebt een nieuw huis gekocht, prima gedaan

Je hebt je oude huis nu in de verkoop staan

Er komt een kijker, nummer twee, drie en vier

Je krijgt waarachtig toch wat plezier

Wij denken nog, het is zo weg!!

Maar o, o, o, wat hebben we een pech

De recessie komt eraan

Het plezier is van de baan

Ons huis staat nu al bijna 2 jaar te koop

Het zoveelste huis helaas nog in de verkoop

Dit is nog niet alles, er komt nog meer

De werkeloosheid komt als een speer

Je denkt nog, met mij loopt het niet zo’n vaart

Maar in je achterhoofd toch wel iets wat zorgen baart

En ja hoor, het kan gewoon niet op

Jij komt ook met je nek in een strop

Nieuwe bazen, nieuwe wetten, en .

Nieuwe bezems vegen schoon

Jij wordt ook gestrikt in die netten

Je kunt gaan, je zit zonder loon

Een huis in de verkoop

Geen baan en geen geld

Is er nog een sprankje hoop

Wordt er door de makelaar misschien nog gebeld

Geen werk en geen structuur in je leven

Onverschillig denk je soms, het is me om het even

Maar van al die stress en dat verdriet,

Ligt daar je gezondheid in het verschiet

Een pijntje hier, een klachtje daar

Daar schuilt nu juist het grote gevaar

Je hebt geen zin om op te staan

En je wilt alleen nog verder dromen gaan

Emotioneel kom je in de knoop

Af en toe heb je toch nog een beetje hoop

Dan komt de volgende stap die je moet nemen

Wat je verder zou willen gaan doen

Je kunt het er nog niet van nemen

Want je hebt nog nodig dat beetje poen

Een krakkemikkige leeftijd van bijna 58 jaar

Daar schuilt toch wel het grote gevaar

Dat je niet meer aan de eisen kunt voldoen

Wat de bazen vragen in ruil voor je poen

De gemeente gaat nu commanderen

Solliciteren en anders krijg je niks

Het WW traject ga je nu volgen

In ruil voor een riks

Hier heb ik dus nogmaals even mijn hart kunnen luchten, wetend dat jullie er ook niets aan kunnen doen.

Maar ik ben blij dat ik het heb gedaan.

Groetjes van Nel