Hallo ,mijn naam is Rebecca een moeder van 35 met 2 jonge kinderen
Op 10 jarige leeftijd kreeg ik diabetes dat dit mijn leven ging beïnvloeden had ik toen nog niet door.
Met mijn ziekte ging het op en neer en het accepteren was erg moeilijk en was er veel mee bezig toen ik 26
was kreeg ik mijn eerste kindje hij bleek erg ziek gaatjes in zijn hart en meerdere lichamelijke afwijkingen
dit alles zorgde voor veel stress bij mij en dus 2 jaar later op 28 jarige leeftijd een hart infarct de ambulance
dacht aan hyperventileren en behandelde mij als een aanstelster in het ziekenhuis werd ik met spoed gedotterd
en na 5 dagen was ik weer thuis geheel afhankelijk van mijn man .
Een tijdje nergens last van gehad in de tussentijd een dochter gekregen maar afgelopen jaar op 35 jarige leeftijd was het weer raak ,ik belande in het ziekenhuis maar ze konden niks vinden echt moeite deden ze ook niet ze vonden mij erg
Jong voor dit alles gevolg ik werd naar huis gestuurd.
Ik heb een week erg last van steken in mijn borst gehad en benauwdheid op de zesde dag thuis hield ik het niet meer van de pijn de ambulance kwam maar konden niks vinden toch maar mee naar het ziekenhuis genomen eenmaal daar
kreeg ik na jawel 1 week een catetarisatie daar kwam naar voren dat mijn stents verstopt zaten en het helemaal niet goed zat van binnen ,ruim 3 weken op een wachtlijst gestaan voor een hart operatie met 2 kleintjes die niet begrijpen waarom ik niet mee naar huis kwam .
Na 3 weken eindelijk geopereerd en na 5 dagen werd ik naar huis gestuurd zonder thuishulp niks want ik had mijn man toch zeiden ze maar mijn man had al 6 weken vrij gekregen en moest weer aan het werk ook moest mijn zoon naar school worden gebracht en hadden wij geen oppas voor de jongste dat moest ik dus zelf doen
Al met al was dit erg zwaar en dat terwijl ik al een heleboel heb meegemaakt met onze zieke nog steeds niet gezonde zoon,ik krijg gewoon geen kans om op te knappen en voel me depressief worden ik ben moe heb nergens zin of fut voor en mijn relatie staat op springen omdat ik niks meer kan hebben
Ik vraag me nu regelmatig af waar heb ik het voor gedaan het is nu 1 jaar geleden en ik heb nog vaak pijn aan mijn borstkas ,mijn relatie gaat slecht en ik ben ongelukkig
Ik hoop op deze manier dat er misschien iemand is die mij wel de steun kan bieden die ik zoek
Gr. Rebecca
Misschien ook interessant
Help mee en doneer
Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.