Na een thoraxfoto, een bronchoscopie, een ECG een punctie, nog een thoraxfoto een echo vh hart en afname van sloten met bloed kwam het hoge woord er afgelopen woensdag eindelijk uit, “Hartfalen” en een slecht Hart.
geen zout, zeer rustig aan doen, je moet maar goed naar je lijf luisteren etc ed. enz.
in een oogwenk werd ik verplaatst naar het land der stokouden , zo’n gevoel bekroop mijn lichaam en ik wist niet hoe ik het ermee had en werd zo onbeschrijfelijk verdrietig toen ik mn lieve schat aankeek en het zo bizar met haar te doen kreeg he, jemig. ik vind het zo shit voor haar he. en voor mn kinderkes.
Het ijs zakte nog wat verder weg toen die cardioloog zei “geen auto meer rijden”.ik dacht bij mezelf , denk ut niet.
gaat zeker weten helemaal niet gebeuren, ik tuf gewoon door.
Er zijn vast en zeker mensen die dit soort oordelen ook over zicht uit hebben horen roepen.
ik zou graag ervaringen van anderen horen/lezen. hoe ga je hier nu zomaar mee om, ,,zitten jullie ook gelijk als een geranium op de vensterbank, riujden jullie geen auto meer? hoe zit dat allemaal.
kom met je verhalen en geef me tips please. zou super zijn
alvast dank
Misschien ook interessant
Help mee en doneer
Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.
