diagnose hartfalen (op 36-jarige leeftijd)

Hallo allemaal,
Een paar weken geleden heb ik me op dit forum aangemeld, maar ik heb tot nu toe nog geen tijd gehad om een hartverhaal te schrijven. Nu moet t er toch mar eens van komen!
Mijn naam is Diana, ik ben 37 jaar en anderhalf jaar geleden heb ik (diagnose) hartfalen gekregen.
Na een jaar lang wekelijks een migraine aanval te hebben gehad (en voor mijn doen erg veel huisarts-bezoekjes!), kreeg ik ineens ook last van vermoeidheid, niet (plat liggend) kunnen slapen, ´s nachts heel vaak moeten plassen, geen eetlust, etc… Dit heeft 5 wk geduurd en in die tijd uiteraard weer heel vaak naar de huisarts. Diagnose: waarschijnlijk astma. (jaja) Totdat ik een vervangster van de huisarts sprak; die nam geen risico en stuurde me – met torenhoge bloeddruk en ernstig verhoogde hartslag – naar het ziekenhuis. Ik direct – op de fiets !- naar de eerste harthulp, om vervolgens 4 dagen op de hartbewaking en daarna nog een week op medium care te liggen. Ja, dat was ff schrikken, met name voor familie en vrienden! Ikzelf was alleen maar blij, dat ik werd geholpen en kon na 5 weken eindelijk weer eens lekker slapen 😉 !!
Mijn EF was 36% en is inmiddels…. 59% !! (vlg laatste meting in juli 2008) Ik was "te goed" om aan een revalidatieproject deel te nemen. Mijn verbeterde conditie heb ik  volgens de cardioloog te danken aan het feit dat ik elke dag minimaal 45 minuten fiets en daarnaast nog 30 minuten per dag op de stepper sta. Ging natuurlijk in het begin niet van harte. Dat veranderde wel – langzaam – toen ik elke dag Q10 ging slikken. Dat doe ik overigens inmiddels niet meer. En natuurlijk: elke dag een handvol medicijnen, natrium beperkt dieet en een vochtbeperking. Vooral dat laatste vind ik een gruwel! Ik kan echt heel jaloers en ook verdrietig voelen, als ik mensen lekker zorgeloos op een terrasje zie zitten, lekker drinken, borrelhapjes erbij… Dan denk ik wel: waarom overkomt mij dit nu, en niet pas over 20 jaar (of nog langer…. aangezien de leeftijd van de gemiddelde hartfalenpatient 70+ is !). Ik wil bitterballen, pizza´s, liters cola en rosé !!
Maar ach, een salade zonder dressing…. ook lekker, haha.
Anyway, mijn nierfunctie was ook niet ok; een probleem dat ik er gratis bij heb gekregen. Inmiddels is dat ook aardig bijgetrokken (rara hoe kan dat? volgens de internist ben ik een klein wonder). Vreemd genoeg maakte ik me een jaar geleden veel meer zorgen over mijn nieren dan mijn hart. Al met al klaag ik op 2gezonde benen.
Binnen een halfjaar werkte ik weer 40 uur per week. Heb een zware baan en verlies regelmatig mijn concentratie. Hoort erbij, weet ik, maar dat wordt niet erg gewaardeerd op het werk. Ik vind het wel erg vermoeiend, zoveel uren werken. Inmiddels ben ik wel toe aan therapie, om alles in mijn koppie op een rijtje te krijgen. Elke dag maar weer mijn natrium en vocht rekenen, (over-)analyseren van elke gram die ik bij kom, of die er weer af gaat, de druk op het werk…. ik ben soms gewoon niet meer in staat de simpelste beslissing te nemen. En dan ben ik zó gefrustreerd, dat ik denk: "als ik thuis kom, ga ik chinees laten bezorgen en drink 3 literflessen Spa". (maar dat doe ik dan toch maar weer niet). 
Al met al denk ik dat ik blij mag zijn dat het goed gaat met mij. Ik weet dat het met veel hartgenoten slechter gaat. Soms is het moeilijk praten over mijn ervaringen en frustraties met ´gezonde´mensen. Ben blij dat ik dit forum heb ontdekt! 

Hèhè, wat lucht dit op ! 

Groetjes, Diana