Een half pilletje minder van de Ascal en oogproblemen

Na de complicatie die ik kreeg door de combinatie Plavix en Nexium heb ik wel het advies opgevolgd van het ziekenhuis waar ik de stent had gekregen (mijn eigen cardioloog vond Ascal als derde soort bloedverdunner niet nodig) en ik ben dit blijven gebruiken ook nadat Plavix niet meer hoefde. Naast hartfalen had ik er door de complicatie ook Angina Pectoris bijgekregen en meer van dat zelfde is niet iets dat ik erbij kan gebruiken.
Maar bang gemaakt door anderen w.o. ook mijn behandelend artsen, een hersenbloeding!!!, heb ik geprobeerd om de Ascal af te bouwen. Of het toeval of stress was waardoor ik meer krampen dan anders had, is niet te zeggen maar uiteindelijk is het me gelukt om de Ascal stationair op een halfje naast de Coumarine te krijgen. Ik was van plan om deze ook af te bouwen maar ik ontdekte dat er wel artsen zijn die deze medicijnencombinatie voorschrijven. Mijn eigen schoonzusje slikt deze twee soorten ook om een herhaling van wat haar overkomen is, te proberen te voorkomen. Na een longembolie wilde haar behandelend arts dat ze in één keer met alle bloedverdunners zou stoppen. Toen ik van dat plan hoorde, heb ik nog geprobeerd om haar hiervan af te houden maar wie ben ik vergeleken met een arts. Het gevolg van het stoppen voor haae was het verlies van het zicht in een oog en blijvende arbeidsongeschiktheid. Haar huidige arts hecht er dus wel aan om bloedverdunners te blijven gebruiken en zelfs twee soorten.
Ik hoor niets meer over het 'aspirientje' dat alle vijftigplussers preventief zouden moeten gaan slikken. Niet wetende wat mij boven het hoofd hing, heb ik dat recept ooit gekregen toen ik voor de zoveelste keer hulp vroeg omdat mijn linkeroog steeds verduisterd raakte. Omdat de kleur zwartbruin was, dacht ik dat het een bloedklontertje was dat ergens bleef hangen. Feit was wel dat na het gebruik van het Ascalletje de 'oogverduisteren' minder heftig waren. Het zat nog maar voor de onderste helft van mijn pupil. Sinds ik goed 😉 doorgespoeld ben, heeft dit vreemde probleem (ik heb nooit een arts, ook geen oogarts, getroffen die wist wat voor probleem er met mijn oog speelde) zich nooit meer voorgedaan.
Wie weet heeft iemand ooit wat aan de informatie. Voor de zoekmachines is het handig dat ik een bekendere term, oogmigraine, hier neer zet. Hierbij krijg je allerlei hoekige oplichtende figuurtjes voor je oog en dat is hinderlijk bij het lezen. Dit is dus was anders dan de 'stofjes' die je ook soms in je ogen kan zien ronddwalen. Ik realiseer me nu dat de oogmigraines zich ook nooit meer voordoen. Dat zou een aanwijzing kunnen zijn dat dit ook iets te maken heeft met die minieme klontervorming van toen.

Groetjes,

Suzan