Een halfjaar geleden

Vandaag is het precies een halfjaar geleden, dat ik 4 bypasses “gekregen” hebt.

Ongeveer half februari 2010 kreeg ik (achteraf) voor het eerst last in mijn armen. Ik reed toen in de auto van m’n zoon

(de auto heeft geen stuurbekrachtiging), ik zei tegen mijn vrouw: “ik krijg gewoon spierpijn in mijn armen van het draaien aan het stuur”.

Een aantal dagen later moest ik competitie spelen (ik speel tafeltennis) en na de wedstrijden had ik ook weer “spierpijn” in mijn armen.

De volgende dag gingen we met z’n zessen, mijn vrouw en ik, de kinderen met hun vrienden, op vakantie naar Duitsland. Tijdens de autorit voelde ik mij nogal vermoeid, maar goed zal wel weer overgaan.

Wij arriveerden in de loop van de middag op de plek van bestemming. Nadat we alles naar onze Ferienwohnung hadden gebracht, kregen we wel trek.

Toen wij naar het dorp liepen, kreeg ik weer last van mijn armen, dat tafeltennis toch ook!!!???

De volgende dag, na inspanningen, weer last van m’n armen. Ik zei tegen mijn vrouw, als we weer thuis zijn ga ik naar de dokter, want ik vertrouw het niet helemaal. Maandagavond kreeg ik zelfs last terwijl ik niets inspannends aan doen was. Morgen maar hier even een dokter raadplegen.

Nou, dat wat niet meer nodig. In de nacht ben ik wakker geworden van de pijn in mijn armen en ze werden steeds zwaarder, mijn vrouw wakker gemaakt en gezegd, dat het niet goed ging. Mijn vrouw keek even of ik niet naar gedroomd had of zoiets. Toen dit niet zo was heeft zij meteen 112 gebeld.

Binnen 10 minuten lag ik aan een ECG, maar er was niets te zien. Mijn vrouw vertelde aan de broeders de erfelijkheid van verhoogd cholesterol in de familie. De broeders hebben mij toen meegenomen naar het ziekenhuis om een uitgebreide ECG te maken. In eerste instantie ook niets vreemds ontdekt, totdat de assistent arts toch een afwijking zag. Redenen om te katheteriseren. En ja hoor, 4 vernauwingen, dus operatie gewenst!!!

Binnen een uur lag ik in een helikopter, die me 70 kilometer verder in een ziekenhuis, speciaal voor hart en longen, in de stad Bad Berka bracht.

Tussen mijn, met pijn in mijn armen, wakker worden en de aankomst in het ziekenhuis in Bad Berka zaten bij elkaar ongeveer 6 uur. Daar kreeg ik te horen dat er om 13.00 uur nog een plaatsje voor een operatie was.

Ik kwam na de operatie om ongeveer 16.30 uur op de IC. Een half uur later belde mijn vrouw om te vragen hoe alles gegaan was. De broeder vertelde dat alles goed was verlopen, maar wilde ze mij niet horen? Kon dat dan al? Dus de broeder riep: “Her Bont, ihre frau”, ik zei Hallo!!!

Na 10 dagen was ik voldoende hersteld om de reis naar Nederland te beginnen.

Mijn vrouw die alle dagen in Duitsland aan mijn zijde heeft gestaan, zou met onze eigen auto mij naar huis brengen. Dit ging allemaal voorspoedig.

Om 16.00 waren we weer thuis, waar onze kinderen alles in gereedheid hadden gebracht om mij, de hartpatiënt, te kunnen ontvangen.

Omdat wij een eigen bedrijf hebben, ging ik al gauw aan de gang, zover mijn lichamelijke conditie dat toeliet.

Doch 3 dagen later ging ik weer rusten en ik zei tegen mijn vrouw, het lijkt wel of ik mijn armen weer voel!!! Even checken, ja hoor, zal ik 112 bellen vroeg mijn vrouw, ik zeg doe maar.

Een paar uur later lag ik in het AMC te wachten op een nieuwe katheterisatie.

en (nieuwe) bypass was verstopt (pech volgens cardioloog). Gedotterd en gestend, alles weer goed.

En vandaag is het een halfjaar geleden. Ik rook een halfjaar niet meer, lichamelijk ben ik voor 98% hersteld, geestelijk ben ik de laatste maand wat minder, maar dat komt ook wel weer goed. Maar ik zou niet weten hoe ik het zonder mijn vrouw had moeten redden, Hetty, dank je wel, voor je steun, je begrip, je support overal en zoveel meer!!! Ga lekker op vakantie met onze dochter, ik red me wel!!!