Een nieuw leven, blij maar heel erg bang………

Het leven is mij voor een tweede keer gegeven, daar zou je toch heel erg blij om moeten zijn.

Dat ben ik ook wel natuurlijk, alleen hebben ze vergeten te waarschuwen dat je buiten dit ook fijne maar ook zeer vervelende nawerkingen kan hebben.

Een van de nawerkingen is een soort van klepje in de buikstreek waar ik de hele dag mee geconfronteerd word. Heb vanaf dag 1 in MCA terug aangegeven dat er iets zit dat er niet hoort. Elke beweging en ja hoor daar heb je die stomme brievenbus weer. Volgens mij ben ik ondertussen bedolven met post in het lijf..Echter vandaag een rontgenfoto laten maken en samen met de medewerkster bekeken, nee we zien helemaal niets.. Dus dan de andere optie een scan, dacht toch echt dat ik voorlopig ziekenhuis vrij zou zijn, helaas we gaan nog even door. Of misschien wel een uitgebreide echo in die streek kortom iets..

Wel is er verteld dat je anders zou kunnen gaan reageren meer emotioneel kunnen zijn..Nou ik was natuurlijk al zo een lekker emo persoontje we hebben er nu gewoon een schepje bovenop gedaan..Tranen met tuiten om vervelende, maar zeker ook om heel erg mooie dingen..Het kan gewoon niet op..

En daar kan ik echt wel mee leven het kan zo een heerlijk gevoel van leven geven..

Het is natuurlijk niet allemaal kommer en kwel..Vroeger was ik een opgefokt persoontje in het lijf..Was altijd met dingen bezig in het hoofd.. Ook mijn buik had het altijd heel erg druk, maar nu heerst er rust..Een rare ervaring, want ik kan me echt niet heugen dat ik zo een gevoel heb gehad..

Rust, rust en nog eens rust..Verbazend dat het bestaat..Kan gewoon niet omschrijven hoe het voelt om altijd maar onrustig te zijn en dan als een warme deken de rust over je heen voelen vallen..

Voor ik geopereerd werd liep ik ook jaren aan een stuk door bij de dokter i.v.m. pijnklachten..De schouders, tussen de schouderbladen een gevoel van in brand staan, klachten van hoofdpijn en van de nek.. We hebben natuurlijk de nekhernia al gehad en dat heeft zeker voor een groot del klachten weggenomen..Plat liggen op de rug was een ramp, de pijn overwon elke keer weer.. En het antwoordt was elke keer weer, stress teveel hooi op je vork en noem maar op..

Deze klachten zakten drie dagen na de operatie weg, heerlijk maar ook zo vreemd..Iets wat je al zo lang bij je draagt gaat bij je horen..Als het er dan in een keer niet meer is, raar maar waar ga je het nog missen ook..Bang dat er iets verkeerd is..

Heel stilletjes eigenlijk zonder het in eerste instantie te merken kwamen de klachten weer terug..Zoals ik al eerder heb geschreven heb ik het neergelegd bij het te snel alles weer op te pakken..Daarbij inderdaad vergetend dat het een enorme ingreep is wat je hebt gehad.

Het gekke hiervan is eigenlijk dat je het wel weet, bedoel je ziet dagelijks de littekens op het lijf en die kan je echt niet over het hoofd zien, maar echt beseffen..Nee, het is er nog steeds niet..

Weet wel dat ik door het oog van de naald ben gekropen, maar ik kan me er gewoon geen voorstelling van maken..Zeker als de klachten waar alles om draaide weer terug zijn.

Ondertussen heeft dit sinds vorige week een naam, angst trauma..Denk inderdaad dat het goed mogelijk is..Bang om alleen te zijn, altijd de telefoon bij de hand..Niet alleen naar buiten, geen autorijden meer na een black-out.. En al deze gegevens hebben mij tot het inzicht gebracht dat het inderdaad wel eens zo kan zijn, zeker de depressie die erbij is gekomen..Ik ben bang, maar weet niet waarvoor..Besluit genomen en dit is een hele stap voor mijzelf een hele hoge drempel..Ik ga naar de psycholoog..

Heb al een gesprekje aan de telefoon gehad en denk dat deze persoon wel de goede is..

We gaan kijken welke behandeling het beste is, jawel er zijn er meerdere..

Heb een heel stuk gelezen over de behandeling EMDR, waarin je in een soort hypnose naar het begin gebracht wordt..Wie weet zou dit kunnen helpen om alleen maar het besef te krijgen..Ach, weet je ik ga ervoor en weet zeker dat ik er beter uit ga komen..

Veer Dirksen

Stuur door Promoot