En toen was hij er niet meer!

Even heb ik getwijfeld of ik dit verhaal wel zou schrijven, misschien niet opbeurend maar wel realiteit en temeer een stimulans voor ons te genieten van de tijd die we nog hebben, elke dag weer te proberen kijken naar de zon, naar de leuke dingen die er nog zijn als de natuur, je kinderen, je familie.

Hij was altijd al stapel gek van paarden zijn paarden waren zijn leven, als klein kind stond hij al tussen de benen van het paard van de melkboer, hup paardje hup paardje zei hij dan, ik zelf was nog niet geboren , maar weet het wel uit de verhalen.

Hij is geboren 27 februari 1946, bij de geboorte ging er iets mis, hij bleek hersenvliesontsteking te hebben, iets waar  hij een behoorlijke achterstand door had gekregen, daarnaast was hij leesblind en had zeker in de eerste jaren van zijn leven heel veel moeite met diverse dingen. Ik ben geboren in1952 en speelde met hem., alsof hij net zo oud was als ik op dat moment, begreep het eigenlijk niet zo, omdat hij toch ouder was en eigenlijk minder wist.

Hij kwam vaak naar mij en vroeg dan Rob wil je me helpen, ik wil dit of dat schrijven en hoe gaat dat, hoe schrijf je dat ?  Samen leerde we de woordjes, samen groeide we op. We hadden nog twee broers maar zeker in de begin tijd van onze jeugd waren wij vaak samen. Zonder mijn andere broers te kort te doen, was hij wel mijn Broer

Door hard te knokken en extreem hard te werken, kreeg hij wat hij wilde, zijn eigen paarden, waar hij al zijn liefde aan gaf. Samen met zijn meisje Molly, die hem altijd door dik en dun steunde.   hup paardje hup, hij had bereikt wat hij wilde.

Begin maart werd hij opgenomen in het ziekenhuis, hij hield vocht vast, dit is in het ziekenhuis weggehaald en sinds een kleine maand was hij weer thuis, het ging goed zei hij, echt vroeg ik,  ja joh let jij nu maar op jezelf.

Vandaag is Hans mijn broer, tussen zijn paarden overleden aan een hartstilstand.

Mijn hart werkt nog steeds, maar met jou is een stukje van mij dood gegaan, mijn hart huild

Dag lieve broer, ik zal je nooit vergeten, als je het kunt zien, dit kleine verhaaltje is een ode aan jou, mijn broer ik hield en hou nog steeds van Jou en ik ben er trots op om te mogen zeggen dat ik jou broertje mocht zijn.

Dag Dag Hup paardje hup