Tijdens mijn opname de eerste operatie in 2004, was mijn zoon bij oma.
Mijn moeder vertelde dat ie gehuild had, toen ze hem verteld had wat er nu precies gebeurd was.Dat doet je zeer om te horen.
Het was verstandiger hem toen niet mee naar het ziekenhuis in Aalst (België)Â mee te nemen, omdat ik nogal wat slangetjes overal had zitten.
Maar al na 5 dagen was ik weer thuis.
Gelijk wilde mijn zoon toen 6,5 jaar thuis zijn.
Ik deed het , maar ik kon het nauwelijks aan.
Want door de moeheid van voor de operatie was onze relatie toch in een neerwaartse spiraal terechtgekomen en dat merk je.
Daar moest dus aan gewerkt worden.
Jeugdzorg kwam, ik kreeg gesprekken en het gevolg was dat we video home-training kregen.Op die momenten waren we een perfect gezinnetje , maar zodra zij weg was, was er weer dat geruzie.Ik haatte die tijd.
Maar toen werd ik weer ziek. Begin januari 2005.Ik wist het meteen.
Ik stelde me in op: het komt allemaal wel goed.
Maar er gebeurde zoveel meer tegelijk.
Wat nu????Â
Misschien ook interessant
Help mee en doneer
Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.
