Even voorstellen

Sinds gisteren ben ik nieuw dus ik zal mijzelf even voorstellen:
Ben een vrouw van 43 jaar en sinds juni 2006 helaas ook hartpatiënt. Omdat ik het heel belangrijk vind dat hartklachten herkend worden (vooral bij vrouwen) wil ik graag mn verhaal doen.
In juni 2006 zat ik in een verhuizing: klussen, schilderen etc. Op een gegeven moment veel pijn in mijn beide armen: spierpijn dacht ikzelf, gezien de werkzaamheden. Paracetamol genomen en maar weer door… De pijn werd later echt ondraagelijk en toch de dokter gebeld om een afspraak te maken. Terwijl ik naar de auto liep zakte ik in, maar stond ook zo weer op! Samen met een vriendin naar de 1e hulp, verhaal gedaan, allerlei onderzoeken gehad en naar huis gestuurd met de mededeling dat ik het maar even rustig aan moest gaan doen…. 's avonds toch heel onrustig en besloot om de nacht bij een vriendin door te brengen (ik woon alleen) want het voelde niet goed. Godzijdank dat ik naar mn gevoel heb geluisterd want bij haar kreeg ik 's nachts een hartstilstand en ben op de IC terechtgekomen, bleek dat mijn kransslagader 90% dicht zat en ben de volgende ochtend direct gedotterd en is er een stent geplaatst.
Niet alleen ik maar ook de cardioloog was stomverbaasd, ik oogde helemaal niet "ziek" en functioneerde "normaal" De verassing vd nacht werd ik genoemd..

Na een periode van revalidatie ben ik beetje bij beetje weer volop aan het werk gegaan. Al moest ik wennen aan het idee dat alles op een wat lager pitje ging, was ik blij dat het weer de goede kant op ging.
Helaas in september 2007 weer mis, klein infarct waarschijnlijk vanwege wijzigingen in het medicijngebruik.
Ditmaal sneller er bovenop gekomen!

Omdat het bij mij (en vele andere vrouwen) totaal niet om hartklachten leek te gaan wil ik bovenstaande vertellen.