Gebroken hart 2

Toevallig werd er onder het nieuwskopje een reactie geplaatst met betrekking tot het ontstaan van een 'gebroken hart'. Daar wilde ik graag commentaar op plaatsen, maar mijn tekst was te groot. Daarom doe ik het graag hier.

———————————————-

Tja, heb ik daar gisteren toevallig ook net even aan getipt! Een gigantisch verdriet dat je een gebroken hart bezorgt! Het is gewoon verschrikkelijk wat je als mens, als ouders, als vader en moeder kunt overkomen: je enig kind door zelfdoding verliezen!

Zeven jaar ben je bezig om alles van je af te schrijven, rechtszaken voeren, aangiften indienen, advocaten disciplinair ter verantwoording roepen! Maar aan een ding kom je niet toe: dat is rouwen!  

Wat resulteert? Posttraumatische stressstoornis? Burn-out? Combinatie van beiden? Er ontstaat een ernstige ontregeling van een groot aantal lichaamsfuncties, waardoor uiteindelijk ook de hersen- en hartfunctie onder gaan leiden! Zowel lichamelijk als geestelijk ga je er bij onderdoor!  

In mijn geval is er zoveel onrecht, veroorzaakt door ons 'recht', dat je zo aan alles gaat twijfelen, dat je wellicht dood wilt! Wanneer je dit ‘recht’ ter verantwoording roept, dan zijn er speciale mensen beschikbaar die alles in het werk zullen stellen om je als klager te vernietigen! Ze maken je psychisch kapot!  

Je komt er nooit meer los van, elke dag lees je weer in de krant hoe het Openbaar Ministerie of onze eigen rechters een loopje nemen met de rechten van verdachten of hoe de strafmaat wordt bepaald! Als je iemand dood, door eigen schuld, dan krijg je hooguit een werkstraf van 240 uur. Dat is ergerlijk, dat is frustrerend! Echte criminelen houden hun mond en komen lachend weg zonder noemenswaardige schade!  

Nu ben ik zo ver dat ik heb begrepen dat een faire strijd voeren tegen dit soort instanties een utopie is; met geen geld kun je deze figuren voor het recht krijgen. Het enige wat nog overblijft is een armzalige poging om, als ik straks men opgeknapt, een boek te schrijven van mijn ervaringen. De titel gaat misschien worden: “Met Boeven Vang Je Boeven”!  

Wellicht gaat het weldenkend deel van Nederland de wet eens letterlijk opvolgen. Immers, er wordt vaak beweert dat je ‘de wet behoort te kennen’? Als dat zo is, dan heb je zelf een onderzoeksverplichting, wat inhoudt dat je mag twijfelen aan de rechtmatigheid van ‘op ambtseed of –belofte opgemaakte processen-verbaal, op de vakbekwaamheid van de openbare aanklager, zelfs op de onafhankelijkheid van de rechtsprekende magistraat’! Je leest niets anders in de dagbladen, je hoort niets anders op de TV!  

In mijn kelder heb ik een dossier van ongeveer twee strekkende meter! Daarnaast staan er stapels kranten met daarin onrechtmatigheden met betrekking tot politie, openbaar ministerie en justitie! Ik ben begonnen om deze stapels kranten weg te gooien, ik moet mij ervan  los maken, anders krijgen zij nog hun zin en red ik het niet! Daarnaast probeer ik mijn dossier kwijt te raken aan een universiteit rechtenstudie.  

Ik moet aan mijzelf denken, ik moet gaan rouwen!

Ook om mijn eigen ‘gebroken hart’!

———————————————