Gebroken hart 9

Lieve Hartgenoten, jongens en meisjes,

Vandaag, vandaag heb ik genoeg fut bijeen geraapt om jullie allemaal een Gelukkige Jaarwisseling toe te wensen

Voor de meeste van ons ligt er een hectische periode achter ons, voor de roekies (nieuwelingen) ligt er zo’n periode in het verschiet…!

Wat hebben wij in de zogenaamde ‘oude’ periode geleerd?

Alleen mijn eigen ervaringen tellen dan, want die van jullie ken ik niet. Alhoewel, contacten gedurende mijn schrijversbestaan op Hartgenoten hebben mij geleerd dat, wat ik ervaar, vaak ook door anderen wordt opgemerkt!

Neem als eerste voorbeeld je eigen kwetsbaarheid; je wordt met je neus op de feiten gedrukt, je lifeline is flinterdun, voor je het weet ben je weg….! Kassie!

Dan je kwetsbaarheid na de enorme operatie; je conditie en weerstand wordt gereduceerd tot nul, je ervaart het, je gaat of probeert er wat aan te doen en wat blijkt, die zwakte periode in jouw fysieke bestaan is een bron voor andere (kwaad) (aardige) elementen in je lichaam die de kop op kunnen steken!

Lees de verhalen van Stephan01 maar! Deze ervaring heb ik – helaas – ook! Van Stephan heb ik geen reactie meer kunnen krijgen en dit is nog een factor, die wij als Hartgenoten, moeten leren…!

Je krijgt of maakt contact met een Hartgenoot, je reageert, je leeft mee, alles gaat goed en ineens…… is het donker! Als je geen privedeurtje hebt met je Hartgenoot, dan is alle verbinding opeens verbroken! Misschien is dit een – onbedoeld – gevolg op het bestaan van deze site; ervaren en leren om te gaan met het verlies van lotgenoten!

Dan is er nog een ervaring die wij hier kunnen leren. Kun je ervaringen eigenlijk ‘leren’? Nee, je leert wel, maar ervaringen kun je opdoen! Je bent als Hartgenoot, als hartpatient, opeens alleen….! Alleen….? Ja, alleen. De enigen waar je je ervaringen mee kunt delen zijn stakkers zoals wij, op Hartgenoten! Wij moeten elkaars verhalen aanhoren, lezen, nadenken, terugkoppelen, schrijven, ga zo maar door. Wij hebben elkaar eigenlijk broodnodig om te leren omgaan met alles wat er in en om je lichaam gebeurt..! Dan leer je ook om daar mee om te gaan, te accepteren, te overleven.., of niet….!

Ik hoor jullie denken……! Alleen maar die stakkers op Hartgenoten….? Waar blijven dan je naasten, je vrouw, je man, je kinderen, je familie, je buren, je vrienden, de rest van de wereld…..?

Lieve Hartgenoten, die zijn er nog steeds, maar die hebben niet de flauwste vermoedens wat er in ons lichaam, onze geest, ons hart, allemaal omgaat! Je kunt het ze zelfs niet eens wijsmaken…!Na zoveel tijd moet je er maar eens over ophouden, je moet niet meer zo vaak naar die zielige verhalen op Hartgenoten gaan zitten broeden, je moet je rug rechten, je moet vooruit gaan, soms hoor je helemaal niets meer van ze, je moet, je moet, je moet, …… ik moet helemaal niks…..!

Weet je eigenlijk wel hoeveel van jouw “naasten” Hartgenoten hebben bezocht? Gekeken, gelezen, geleerd hoe een hartpatiënt zich handhaaft?

Alleen ik, jij, wij weten hoe het is om richting zo’n dodelijke operatie te gaan, er uit te komen (als je geluk hebt), als een debiel te gaan revalideren en dan zelfs in de meeste gevallen te moeten constateren dat je tegen een fysieke grens aan botst! Je denkt, waarom gaat het dan niet beter? Meestal blijkt dan dat je na zo’n enorme operatie, hoe knap en vakkundig ook te zijn verricht, toch nog maar tot 80% herstel mogelijk is. Dat word je wel of niet verteld, maar je zult het vanzelf ervaren…!

Dan de fysieke afbraak van je lichaam. Alle energie stopt je lichaam in het herstel van die enorme ingreep, al je spierweefsel, eitwitten, worden opgeofferd om je hart, je levensmachine, te genezen, te herstellen…! Soms houd je daar nieuwe hartklachten aan over, onregelmatige hartslag, ritmestoornissen, fladderhartje, ga zo maar door….!

Dan denk je: houdt het nu nooit eens op? Wanneer stopt dit? Je wordt er depri van, dood en doodmoe, hoe moet je je nog overeind houden? Hoe kan je je nog mengen tussen de gewone mensen?

Die fysiek afbraak maakt het ook mogelijk dat genoemde kwaadaardige elmenten hun kans waar zien en hun kop boven het maaiveld uitsteken; en je hebt het niet in de gaten…..! Je hebt het zelfs niet eens te kiezen…!

Ik kreeg een tijdje geleden last met sporten, gebrek aan lucht, het was net of mijn conditie tegen een grens aanliep, zelfs terugliep..! Op een dag, het Piratenkoor had een optreden in Schiedam, plaste ik bloed…!

Schrikken, de volgende dag direct naar de huisarts, ziekenhuis, je kent het wel….! Ik wil een lang verhaal met veel negatieve ervaringen zo kort mogelijk houden: bij mij werd een tumor in de blaas operatief verwijderd….!

Gelukkig was ik er kennelijk op tijd bij, geen chemo, geen bestraling, geen niks….! Alles wat in de blaas zich ontwikkelt is kwaadaardig en moet onder controle blijven. Wat ik dus heb is het minste van het slechste wat mij zou kunnen overkomen….!

Goed, moet ik mee leren omgaan…! Weer een element wat ik dus ervaar bij Hartgenten, het gebeurt meer, je kunt er over praten en de naasten lijken het verst weg te zijn, hoe triest de constatering ook moge zijn…!

OK, voorlopig heb ik hart- en blaasverhaal weer voor elkaar, ik zit er al weken tegen aan te hikken….!

Jongelui, ik schrijf dit alleen maar omdat ik weet dat ervaren hartgenoten, maar ook roekies, graag alles willen weten, en dit is een nieuwe ervaring..!

Ik wens jullie allemaal het allerbeste, een gezond, maar vooral geneeskrachtig nieuw jaar toe….!

Arie is er nog….! Arie zal er blijven, Arie laat zich niet kisten….!