gewoon hartfalen

Ik ben leny , ben nu 50 jaar ben moeder van 2 zoons, resp. 15 en 20 jaar en ben getrouwd met Ton.
Ik had al jaren klachten van kortademigheid en  veel vocht vast houden, maar de artsen weten dit aan de overgang, migraine daar hou je ook vocht mee vast , hyperventilatie enz. Tot  ik een keer heel erg fladderen van mijn hart had en werd doorgestuurd naar een internist en die verwees meteen door naar een cardioloog. Zo ben ik een jaar of 6 geleden bij de cardiologe terecht gekomen en bleek dat ik last had van een te groot hart met een slechte pompfunctie , het linkerventrikel blijft achter. Dus niks overgang of migraine. gewoon hartfalen.
Mijn vader had ook hartfalen , de hoogste categorie zeg maar, de ernstigste. ik zit nog aan het begin zoals ik begrijp en daar wil ik zeker ook blijven en er alles aan doen dat het niet erger wordt.
Mijn vader is er inmiddels aan overleden hij is 67 jaar geworden, maar hij had er ook copd en zwaar suiker bij en heeft jarenlang dubbelop gewerkt, heel veel gerookt vroeger. de laatste 15 jaar niet meer, en veel gedronken vroeger en heel veel overgewicht gehad altijd, totdat hij suiker kreeg toen viel hij erg af, maar was altijd wel flink.
Dit wetende heb ik jaren geleden een knop bij mezelf omgezet. Ik heb nooit gerookt, nooit gedronken, maar ben wel altijd te zwaar geweest.Ik ben gaan sporten en ik ben bij een dieetiste terecht gekomen en toen veel afgevallen. Wat blijkt, als je dan hetzelfde patroon blijft aanhouden met eten dan kom je gewoon weer aan.Dus ik ben via een vriendin aan wat menu's van weight watchers gekomen , die uitgeprobeerd en het ging goed,dus wat kookboeken enz. aangeschaft en op eigen houtje, niet via zo'n club weer genoeg afgevallen.
Totaal ben ik 45 kilo afgevallen van de 140 naar de 95 kilo. Ik doe aan fitness  en de laatste tijd doe ik er ook aerobic bij.
Dus 3 keer in de week, totaal ongeveer 7 uur per week, sport ik , ik doe alles op mijn fiets en daarnaast hou ik me aan het weight watchers programma op eigen kracht zogezegd. En nu ik weet dat ik veel moet wisselen, blijf ik goed op gewicht. Ik ben 1.80 lang en dan is 95 kg. nog net niet gezond volgens bmi geloof ik, maar ikzelf en de cardiologe zijn zeer tevreden met dit. ik heb mijn hele leven ge- jojo-d en heb het nu gevonden .
Ik sta heel positief in het leven, ben dankbaar voor elke dag en geniet van het leven zoals het is met al zijn ups en downs. Ik probeer vreugde uit het leven te halen en  zo goed mogelijk voor mezelf en mijn omgeving te zorgen en ben van plan om zo gezond mogelijk oud te worden. ik leef heel gedisplineerd wat eten betreft, let op met zout en vet. kook heerlijke dingen gezond en lekker en kan daar heerlijk van genieten. Ik ga graag naar mijn sportclubje toe, heb het daar fijn en het doet me heel goed, zowel geestelijk als lichamelijk. En door zo goed bezig te zijn doe je je lijf en geest ook goed. Dan kan je letterlijk heel veel hebben.
Ik heb natuurlijk ook mijn slechte dagen, de bijkom-dagen zeg maar, meestal eind van de week komt de man met de hamer zeg ik altijd maar en dan zit er niks anders op dan gewoon mijn bed in te gaan en te wachten tot ik me weer beter voel dat de krampen en de kou weggaan en de allesoverheersende moeheid. Dus ik heb ze wel hoor die slechte dagen, maar ik vergeet ze altijd zo gauw mogelijk en ben blij dat ik dan weer wel goede dagen heb en geniet daar dan zo van, zodat ik die andere rotte dingen weer naast me neer kan zetten. Doordat ik sport heb ik een goede conditie,de cardiologe was heel trots op me toen ik de laatste keer een fietstest moest doen en ik kreeg er een groot compilment voor en ze zei dat ze met vol vertrouwen naar de toekomst keek voor mij. Nou, mooi toch! Dit heb ik aan mijn goede leefwijze en sporten te danken zei ze, dus ik ben er erg blij mee.
Neemt niet weg dat ik toch regelmatig de man met de hamer heb .
Ik heb mijn arm als graadmeter. Doordat mijn hart een verkeerd signaal afgeeft als ik te vol zit met alles, te moe, te veel vocht, slechte nachten,veel aan mijn hoofd, dan knijpen de zenuwbanen de bloedvaten in mijn arm af en krijg ik een hele zere, zenuwpijn, met afknelling van de bloedvaten en dan loop je met een hele koude, dode hand/arm. Dus als dat speelt weet ik, hee je bent te ver en moet ik wel mijn rust pakken.
Af en toe een ochtendje bijslapen, ik ben altijd vroeg op, doet heel goed ,soms een half uurtje op de bank, of vroeg naar bed en soms als ik heeeel moe ben dan moet ik gewoon naar bed 's-middags, meestal na het sporten op maandag want die is heel intensief. Is allemaal niet erg, ik kan er goed mee leven en vind dat ik een heel leuk en fijn leven heb, met af en toe, soms wat meer en soms wat minder beperking(en).
Ik probeer zo goed mogelijk te leven in alle opzichten, goed voor  mezelf zorgen, optimaal eten, bewegen, veel in de buitenlucht en goed voor mijn omgeving zijn, vreugde uit het leven halen en genieten van de mooie dingen van het leven of dat nou lang of kort is, gewoon elke dag proberen het zo goed mogelijk te doen voor iedereen. Ik hoop dat ik daar nog een poos mee door kan.
Dit is mijn hartverhaal,  ik wil er niet zo'n zwaar verhaal van maken, ik heb het volledig geaccepteerd, leef er zo goed mogelijk naar en hoop door positief in het leven te staan een zo leuk mogelijk bestaan te hebben zowel voor mezelf als voor mijn omgeving, daarmee bedoel ik familie en vrienden.
Geniet van de mooie dingen van het leven, kijk eens naar buiten , naar de prachtige luchten, een zwerm ganzen die over vliegen, de vogeltjes in mijn tuin, de wisseling van de seizoenen, de struiken die weer uitlopen, een mooie vlinder op je tuintafel, de bloembollen die nu alweer hun kopje opsteken ondanks de kou.Kortom het leven is mooi.

Vandaag een mooie spreuk gelezen: 

De vraag is niet: wat is de zin van het leven?

maar

    : heb ik zin in het leven?

Mijn antwoord daarop is volmondig :  ja!!!!