Ook hardlopen is geen garantie voor het uitblijven van hart- of vaatziekte. In 2001 op 60-jarige leeftijd voelde ik na een duintraining een beklemmend gevoel op de borst. Na een half uurtje trok dit weer weg maar bij de geringste inspanning kwam dit weer terug.
Uiteindelijk bleek dat er in de rechter kransslagader 2 vernauwingen zaten. Na het dotteren en het plaatsen van 2 stents gaf de cardioloog mij de verzekering dat ik weer de oude zou zijn. Nadien heb ik nog 1 marathon gelopen en een aantal halve marathons. Als medicatie diende ik een betablokker en een bloedverdunner te gebruiken.
Begin 2008 had ik opnieuw klachten en na een hartcathetherisatie en nucleaire foto's bleek dat de verkalking van de kransslagaders doorgegaan is. Zowel in de rechter als de linker kransslagader was meer kalk als in 2001.
Inmiddels dien ik de volgende medicijnen te gebruiken: een ACE remmer, een bloedverdunner, een statine en een medicijn voor extra zuurstofvoorziening van het hart. De cardioloog adviseerde mij om te stoppen met hardlopen omdat hij bang was dat ik te veel tot het gaatje zou gaan. Daar hoeft hij niet bang voor te zijn want ik loop nu nog 2 à 3 keer per week een stukje van ± 6 km. in een heel laag tempo en dat voelt al aan als het lopen van een halve marathon.
Hoe het zich verder ontwikkeld zal de tijd leren.
Misschien ook interessant
Help mee en doneer
Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.
