hartfalen

december 2008
Nu moet er toch echt iets gebeuren want ik heb het zo benauwd, dacht ik terwijl ik de huisarts bel om 13.30 uur 's middags. (Ik was al maanden moe maar omdat ik maar 12 uur per week werkte kreeg ik mijn huishouden in vele etappe's nog wel rond. Ondertussen liep ik met een verhoogde hartslag verschillende keren bij de huisarts die maar niet er achter kon komen wat de oorzaak was. Begin december hadden we wel bedacht dat ik maar naar de cardioloog moest, een afspraak maken in december is niet simpel dus die liet nog op zich wachten). De assistente begrijpt gelukkig mijn nood en laat me op het spreekuur toe om 14.45 uur. Een huisarts in opleiding hoort gelukkig ook dat ik het spaans benauwd heb en overlegd met zijn meerdere om me in te sturen bij de cardioloog. Samen met mijn man naar Nijmegen, die gelukkig roostervrij is van zijn werk als chauffeur. Een half uur later zit ik op de afdeling eerste harthulp in het CWZ Nijmegen. Hier is het eerste idee longembolie en ik krijg meteen bloedverdunners.
Die nacht blijf ik in het CWZ, gelukkig, want ik had het ook niet zien zitten om naar huis te moeten. Die nacht slaap ik geen seconde, ook omdat ik nog steeds door benauwdheid niet kon liggen. De volgende ochtend bezoek van afdelings cardioloog die ff snel een echo maakt om andere dingen uit te sluiten. Hij ziet meteen wat er loos is, een lekkende hartklep, hartfalen. En het feit dat de longen kompleet in het vocht liggen, ja dan krijg je het benauwd he. Plaspillen voeren het vocht af en ik krijg weer normaal lucht. Ik lig alles bij elkaar 2 weken in het CWZ. Er is een hartcatheterisatie gedaan die uitwees dat mijn kransslagaders goed zijn, een uitgebreide echo door dokter Lamfers en Remmers laat een rechterhelft zien die gewoon goed is maar de linkerhelft werkt minder dan 25% wat erg weinig is voor iemand van 48. Vochtbeperking, gelukkig was ik al niet zo'n veeldrinker en een licht zoutarm dieet, ik deed al nergens zout in, maar kaas en soep daar ging wel zout in vind ik nog moeilijk maar dat zal wel wennen en anders maar geen soep. Medicijnen ondersteunen nu mijn hart en ik krijg weer wat meer energie maar moet me vooral niet in gaan spannen! En op tijd rust houden, ja daar was ik altijd al zo goed in! Maar aldoende leer ik. Er volgt nog een MRI scan waar mogelijk de oorzaak van het hele mankement uit zal blijken. Misschien toch de chemokuur die ik kreeg in 2001 na borstkanker, maar hier zijn de meningen over verdeeld officieel zat de stof die hartfalen veroorzaakt niet in mijn chemo van toen, maar ja toen had ik ook niet de standaard bij verschijnselen dus wie zal het zeggen??
Misschien een pacemaker ter ondersteuning.
We, man en 2 zonen van 23 en 21 wachten af wat dit jaar voor ons zal brengen maar een ding zien we wel weer komen, weer aanpassen en mee leren leven, dat is heel lang leren zei mijn moeder altijd. Maar alles bij elkaar heb ik toch weer geluk gehad want het had ook veel slechter af kunnen lopen.