Hartfalen / ritmestoornissen

Zal me even voorstellen: Ben Helen Spoelstra, 62 jaar en woonachtig in een dorp onder de rook van Emmen. In januari 2009 begon ik klachten te krijgen zoals kortademigheid, sneller moe. Had voorheen nooit klachten. Veel gesport. Kwam nooit bij de dokter, tenzij een sportblessure. Gaf de schuld aan het feit dat mijn man in die maand ook plotseling met de hond uitlaten niet goed werd en uiteindelijk voor de deur lag en per ambulance naar het ziekenhuis is gegaan. Is gedooterd en geen klachten meer. Bij mij werden de klachten erger. Dus naar de huisarts. Mogelijk n.a.v. verkoudheid de klachten, dus een inhaler en een paar keer per dag puffen. Maar hielp niet, klachten werden heel langzaam erger. Vervolgens maar een bloedonderzoek op ontstekingen, bloedarmoede, etc. Was allemaal prima. Dan maar longfoto’s. Uitslag, je raadt het al, uitstekend. Inmiddels zaten we in juni en ging steeds meer moeite krijgen met inspanningen, zoals traplopen, kon niet meer met de hond lopen. Er bleef maar 1 ding over en dat was hart. Naar ziekenhuis voor een inspanningstest. Voorafgaand aan de test een hartfilm en toen bleek al dat er iets niet in orde was. Fietstest was niet meer nodig. Uitslag: Er was maar 1 oplossing en dat was een pacemaker en ik bleek een lichtlekkende klep in de linker kamer te hebben, maar niet ernstig. De stroomverbinding av knoop – sinusknoop werkte niet meer, waardoor de rechter kamers niet meer goed samenwerkten. Intussen ging de achteruitgang steeds sneller. Kon uiteindelijk geen 5 meter meer lopen en had al moeite met praten. Met spoed is toen de pacemaker geimplanteerd met in de beide rechterkamers een stroomdraad. Geweldig! Geen medicatie. Kon alles weer en voelde me herboren. Begin 2010 weer problemen. Kreeg last van hartbonken. Zo erg dat ik het gevoel had dat ik zat schudden in mijn stoel. Met de pacemaker nog wat kunnen bijstellen en dan ging het weer even goed. De klachten kwamen terug. Advies was weer een holterkastje voor 24 uur. Zover is het niet gekomen, want het ging dusdanig slecht dat ik n.a.v. van een hartfilmpje bij de huisarts met ambulance naar ziekenhuis moest. Hartslag was zeer onregelmatig en ca. 200 slagen. Men kreeg het hart niet stabiel. Dus nog een cardioversie en daarna gecatheteriseerd. Aderen allemaal goed. Hart weer goed en mocht ’s avonds weer naar huis. ’s Nachts ging het weer mis en weer met de ambulance op weg.Heb een week op de hartbewaking gelegen en ondanks medicatie kreeg men het hart maar niet stabiel. Wel voor even, maar dan sloeg het weer op hol. Via een infuus 24 uur het medicijn “cordarone” (1200 mg)gekregen en daarmee kregen ze hart stabiel. Daarna overgestapt op 1x daags amiodarone 200 mg in pilvorm.Daarnaast: 2x daags bisoprolol; 2 soorten plastabletten zoals 1x daags spironolacton 25 mg en bumetanide 1 mg en perodonpril. Kan helaas vanwege de pacemaker niet door een MRI scan. Na 2 weken van onderzoeken bleek de linker kamer vergroot, waardoor de mitralis klep behoorlijk is gaan lekken, een matige pompkracht had en kreeg toen te horen dat ik hartfalen heb gecombineerd met ernstige ritmestoornissen. Daar moest ik het mee doen en mocht naar huis. Kon niet veel meer, gauw moe. Ieder inspanning is te veel. Is een hard gelag wanneer je altijd actief en sportief bezig was. Maar verder waren de controles bij de cardioloog goed. In april van dit jaar begon ik weer klachten te krijgen. Conclusie: bijwerkingen van het medicijn perodonpril dus overgestap op atacand 16 mg. In september kreeg ik het ’s nachts erg benauwd; het werd zo erg dat we 112 hebben gebeld. Bleek dat ik vocht vasthield met name in de longen en door verhoogde plasmedicatie bijna 7 liter kwijtraakte en dat was een opluchting. Verhoogde plasmedicatie van 1x per dag naar 2x. Heb 1 week in ziekenhuis gelegenen na onderzoeken was de uitslag dat mijn linker en rechter helft van het hart niet goed samenwerken, dus niet synchroon. Ook de pompfunctie was nog maar 20 tot 25%. Oplossing zou kunnen zijn een andere pacemaker en wel een biventriculaire pacemaker. Houdt in een derde stroomdraad in de linker kamer. Maar er zijn nog ritmestoornissen. Ziekenhuis Enschede heeft uiteindelijk Emmen geadviseerd om ook een ICD draad aan te sluiten in de rechter kamer. Moet ook natriumarm eten. Vanaf nu moet ik ook naar de hartfalenpoli en vind er dagelijks via digitale weg monitoring plaats wat betreft gewicht en bloeddruk. Kreeg ondertussen last van duizelingen en is de atacand verlaagd van 16 mg naar 8 mg en vervolgens naar 4 mg. Gaat op dit moment weer redelijk en wacht nu op een oproep voor deze ingreep en dan maar hopen dat het beter gaat.