Hartinfarct op vakantieparadijs Kos

Tja hoe moet ik beginnen,

Drie jaar geleden op 43 jarige leeftijd ben ik naar de huisarts gegaan met pijn op de borst, aangezien ik tijdens die pijn gewoon in mijn stoel naar tv zat te kijken heeft de huisarts hier niets aan gedaan.

Na een paar weken gingen we (Mijn vrouw ik en onze 2 kinderen)op vakantie samen met mijn schoonzus en haar man en dochter naar Kos.
Toen we 1 week daar waren ging ik samen met mijn zoon voetballen, na het voetballen voelde ik me niet zo lekker, kreeg hoofdpijn(ik ben een migraine patient), ik zei ik ga even douchen , dat helpt wel eens tegen de hoofdpijn, alleen toen ik onder de douche stond kreeg ik flinke pijn op de borst en begon over te geven.
Toen wist ik het zeker , dit is raak , ik gelijk mijn mobiel gepakt en naar mijn zoon gebeld.
Die kwamen gelijk naar de kamer, mijn vrouw naar de receptie voor een ziekenwagen, maar ze belde een taxi, gaat sneller zei ze.
Dus wij (mijn vrouw ik en mijn schoonzus) met de taxi naar (wat ik dacht ) een ziekenhuis, daar aangekomen zat de receptioniste te bellen en wees naar een gang waar we naartoe moesten.
Schrik niet, maar ik moest achteraan sluiten in de rij, net of je op een brood staat te wachten bij de bakker.

Op een gegeven moment ging ik er bijna onderuit, een griekse man ging snel wat water voor me halen, en zorgde ervoor dat de doctoren gelijk naar mij kwamen.
Ik werd aangesloten aan een aantal machines en ja hoor een hartinfarct.

Nu komt het probleem, er is helemaal geen ziekenhuis op Kos, alleen een eerste hulp post, dus ik werd helemaal platgespoten mocht me niet meer bewegen en mijn vrouw werd weggestuurd.

De volgende dag kwam er een militair vliegtuig over vanuit Athene met 2 specialisten aan boord, die hebben mij laagvliegend overgebracht naar Athene.

Ondertussen had mijn vrouw al de reisverzekering gebeld en was de ANWB al ingeschakeld, deze had al een helicopter geregeld om mij naar Athene te brengen, alleen had die eerste hulp post niet doorgegeven dat ik al weg was.
Toen mijn vrouw daar achter kwam heeft Ze gelijk weer gebeld met de ANWB, er moest uitgezocht worden waar ik naar toe was.Hier heb ik allemaal niets van mee gekregen.

Ondertussen was ik aangekomen in Athene, met de ziekenauto richting een staatsziekenhuis, de ANWB wist ondertussen al waar ik naar toe was.
Daar aangekomen vertelde ze mij dat ze niets voor mij zouden doen en dat ik opgehaald zou worden door een andere kliniek(geregeld door de ANWB).

Zo gezegd zo gedaan, een andere ziekenauto kwam en ik werd vervoerd naar de eurokliniek in Athene, daar aangekomen stond er een mevrouw van de ANWB mij op te wachten om te vertellen dat mijn vrouw en kinderen overgevlogen werden naar Athene.

's avonds kreeg ik onderzoeken en de volgende dag werd ik gedotterd, het dotteren lukte niet, maar gelukkig lukte het wel met een stend om de ader weer open te krijgen.
Mijn kranslag ader heeft 48 uur lang voor de 100% voledig dicht gezeten .

Vanaf dat moment ging het wat beter met mij, ik heb daar 1 week in het ziekenhuis gelegen, en we moesten daarna nog 1 week in Athene verblijven want je mag 2 weken niet vliegen na een hartinfarct.

Die laatste week hadden we een zeer luxe hotel aan de kust, op kosten van onze reisverzekering.

Op Donderdag ben ik nog even op controle geweest in de kliniek, en ik kreeg gelukkig toestemming om te vliegen.
De ANWB is toen onze terugreis gaan regelen, Op vrijdag kwam er een ambulance man over vanuit Nederland om mij op Zaterdag te begeleiden richting huis.

Daarna heb ik nog een aantal weken moeten wachten voor ik naar de cardioloog mocht, dit in verband met testen op MRSA bacterie.(gelukkig had ik die niet)

Helaas heb ik een behoorlijke schade opgelopen mijn pompfunctie is nog maar 35%, maar ik zie het zo ik mag blij zijn dat ik nog leef.

Momenteel krijg ik weer onderzoeken omdat ik wat klachten heb, hartkloppingen en ik ben moe, zelfs als ik smorgens opsta.

Wij (ons gezin) hebben zeer veel steun en hulp gehad van de ANWB, als je in Griekenland in een ziekenhuis beland kan je een behoorlijk taal probleem hebben, ze spreken bijna geen engels.Elke dag dat wij daar waren belde ze ons op hoe het ging en of ze nog wat konden doen voor ons.
Zelfs toen ik 2 maanden terug was in Nederland belde de ANWB vanuit Athene me nog op om te vragen hoe het ging.

Momenteel werk ik gewoon 40 uur en ben vrijwilliger bij een sportclub voor hartpatienten in Breda. www.trimclubsportief.nl

tja het is wel emotioneel als ik dit aan het typen ben, alles komt weer naar boven dus nu stop ik er maar mee.