Hartpatient van de ene op andere dag

Vorig jaar 11 okt. kwam ik terug van mijn werk en dacht dat ik de griep had.

’s Avonds had ik 40 C koorts en bleef een paar dagen thuis . Aanvankelijk leek ik op te knappen, maar woensdag nacht kreeg ik het benauwd als ik wilde gaan liggen. De volgende dag toch maar naar de huisarts gegaan en die stuurde ons meteen door naar het ziekenhuis. Hij hoorde een ruis in mijn hart en hartslag was veels te hoog (140).

In het Twee Steden Ziekenhuis in Tilburg bleek dat mijn hartklep(metralis) lekte en dat deze ontstoken was en werd meteen met de ambulance doorgestuurd naar het UMC in Utrecht.

Dat was even flink schrikken, zo heb je niets en voor je het weet word je met spoed opgenomen . En in Utrecht bleek ik nog zieker dan dat we dachten, de ontsteking had mijn bloedwaarden zo ontregelt dat mijn nieren ook nauwelijks nog functioneerden. Dit ontregelde nog veel meer dingen, mijn bloedstolling was verstoord en ik had bloedneuzen en overal zwellingen en blauwe plekken.

Ik heb 14 dagen op de hartbewaking (CCU) gelegen en ze hebben mij zowat binnenste buiten gekeerd, want ze konden maar niet achterhalen welke bacterie mij zo ziek maakte.

Deze eerste week was erg spannend. Ik heb het allemaal niet echt bewust mee gemaakt, maar mijn vrouw heeft het des te zwaarder gehad en regelmatig gedacht dat het wel eens helemaal verkeerd zou kunnen aflopen.

Na een week besloten ze mij te gaan helpen met nierdialyse en nadat ik dit een aantal malen had ondergaan knapte ik redelijk op. Na 2 weken begon ook de antibiotica zijn werk te doen en ging de nierfunctie vooruit.

Ze hebben al die tijd geen echte ziekte verwekker kunnen vinden, alleen een restant van een virus. Met 2 soorten antibiotica hoopte ze dat mijn bloed waarden zou stabiliseren.

De planning was om half november te gaan opereren aan mijn hartklep. Ik zou hoogst waarschijnlijk één kunstklep krijgen. Tot die tijd moest ik wel in Utrecht blijven om aan te sterken. Ik heb ook al die tijd intraveneuze antibiotica gehad om de ontsteking te remmen.

Op 25 november om 8.00 was het eindelijk zover. Het was een spannende dag want het duurde tot laat in de middag voordat het verlossende telefoontje kwam. Ik had de operatie goed door staan en wonder boven wonder hebben mijn hartklep kunnen repareren. Dat was natuurlijk super geweldig nieuws. Zeker als je erop rekent dat je hartklep vervangen zou worden.

Het herstel van de operatie verliep naar verhouding vlot en 10 dagen na de operatie in Utrecht ben ik weer overgebracht naar het Twee Steden Ziekenhuis in Tilburg. Voornamelijk om de cardiologen daar een dossier op te laten bouwen maar ook om de thuis zorg in te regelen. Ik moest nl nog 4 weken intraveneuze antibiotica hebben om er zeker van te zijn dat de ontsteking niet terug zou komen.

Op 8 december 2010 mocht ik eindelijk na 8 weken ziekenhuis weer naar huis.

6 weken na de operatie ben ik met revalidatie begonnen. Eerst alleen fysio want voor de rest ging het naar verhouding goed met mij.

Merk nu alleen wel dat ik ook tussen mijn oren alles wat gebeurd is nog niet verwerkt heb. Heb moeite om mij te concentreren, auto rijden gaat alleen als het niet druk is op de weg, ben emotioneel en kan eigenlijk nog niets ‘aan mijn kop’ hebben etc etc.

Probeer hier nu ook ondersteuning voor te vinden maar valt erg tegen. Via het hartrevalidatie programma in het ziekenhuis is er wel een mogelijkheid maar duurt eeuwen voordat je hier eens tussen komt. Zit nog te wachten op een afspraak voor een intake gesprek. Volgende week een eerste gesprek met de bedrijfsarts. Hoop dat hij niet echt gaat pushen om al weer aan werk te denken. Ben hier nog helemaal niet aan toe. Begin mij eigenlijk nu pas te realiseren hoe ziek ik ben geweest.