hartstilstand en nu?

Hoi, ik heet Zdenka, ben 29 jaar en heb 4 jonge kinderen. Mijn vader is de belangrijkste persoon in mijn leven.

Afgelopen Donderdagavond kreeg hij een hartinfact gevolgd door een hartstilstand.

Ik kreeg het nieuws pas vrijdagmiddag en na opvang voor mijn kids geregeld te hebben, snelde ik naar het noorde van het land, waar hij gekoelt werd en in kunstmatige coma gehouden werd.

Ik dacht dat zodra zijn temp weer normaal zou zijn, hij weer bij zou komen en alles met een sisser afgelopen was.

Helaas bleek de waarheid anders, want wakker worden wou hij niet. Te veel stress, dus telkens na het wakker maken, brachten ze hem snel weer in slaap.

Inmiddels zijn we een week verder en vanmorgen deed hij eindelijk zijn ogen open. De tube moet nog blijven zitten, vanwege een longontsteking en vocht in zijn longen, waardoor ze die er niet uit krijgen. Dit levert weer kans op infecties op.

Neurologisch doet hij het wel goed, zeggen ze, hij reageert op opdrachtjes als knijpen en heeft gereageert op pijnprikkels.

Als ik hem iets simpels vraag knikt hij heel langzaam.

Hij is nog niet buiten levensgevaar, maar ik heb weer hoop. Hij is 56 jaar, veel te jong om te sterven.

Die gedachtes heb ik nu dus ook maar losgelaten, ik ga ervan uit dat hij blijft leven!!!

Nu ben ik alleen nog maar bang in hoeverre hij weer “normaal” zal worden. Hij kan nog niet praten en trekt soms vreemde gezichten, van de pijn? of omdat ie wil praten wat niet gaat?

Ik merk wel dat ie me herkend, hij wou niet dat ik wegging en lachte naar me.

Ik heb zoveel vragen, zijn er mensen die iets soort gelijks hebben meegemaakt en me kunnen vertellen hoe dat afgelopen is?

Vertellen ze je in het ziekenhuis altijd alles wat ze weten, of houden ze dingen achter om je te sparen?

Ik hoop dat mensen die ervaring hebben, wat antwoorden op mijn vraagtekens hebben, zonder al dat ziekenhuiskundige prognoses waar ik niets mee kan.

Liefs Zdenka