Harttransplantatie?

Sinds tien jaar kom ik voor hartklachten bij de cardioloog. Het begon met een cholesterol van 14, en ik had terugkerende pijnklachten. Ik ben diverse malen gedotterd maar telkens gingen de stents dicht zitten. Op een gegeven moment kwam mijn cardioloog op lumineuze  idee om tegen de pijn een TENS- apparaat  te dragen.  Ik moest daarvoor opgenomen worden in het AZM in Maastricht. Daar heb ik vier weken gelegen. Op de ontslagdatum werd ik erg ziek. “Is van de zenuwen van het naar huis gaan”, kreeg ik te horen. Ik werd steeds zieker. Wat bleek; ik had een zwaar hartinfarct.  Ik werd meteen weer gedotterd en ging per ambulance terug naar het TS ziekenhuis in Tilburg. Toen ook deze stent dicht ging zitten heb ik in Antwerpen een brachy (open laseren) ondergaan.  Dit alles mocht niet baten. Even later kreeg ik last van ritmestoornissen. Daar kreeg ik een pacemaker voor. Drie jaar geleden heeft men besloten tot een bypassoperatie. Die heb ik in het Amphia in Breda ondergaan. De klachten bleven. Begin dit jaar ben ik in Eindhoven opnieuw een stent gekregen. Die zit nu weer dicht. De reden hiervan is dat de stent te dicht bij het infarct zit en de flow van het bloed te traag door de stent gaat. Mijn kransslagaders zijn diffuus en er is niets meer aan te doen. Ik ben nu in Nieuwegein voorgedragen voor een mogelijke transplantatie. Tijdens dit traject word ik begeleid door een Cardio-psychologe. Binnen nu en enkele weken krijg ik daar bericht van. Kortom, ontelbare opnames, dotterprocedures, een bypass en het mag allemaal niet baten. Ik werk nog wel (op een laag tempo) voor de krant. Mijn beroep is journalist. Bij spanning en emotie en weersveranderingen krijg ik meteen pijn. Honderd meter lopen gaat moeizaam. Hopen op betere tijden dus……..