harttransplantatie ja of nee

hallo ik ben johan een jongeman van 44 jaar. sinds mei 2001 hartpatient het begon met een zwaar hartinfarct waar ik net op tijd ( bleek later) bij was om een dokter te waarschuwen. na een dotter behandeling waaruit bleek dat de kransslagader bijna totaal dicht zat ging het langzamerhand weer beter

.in september 2001 na wat strubbelingen kwam de cardioloog met het voorstel een baypass operatie, en die volgde een maand later. na een revalidatie van enkele maanden voelde ik me weer als herboren na een periode van 4 jaar waar ik de draad weer redelijk had opgepakt kwam klap nummer 2, weer een infarct dit kon gebeuren omdat er namelijk voor de operatie bleek dat er 5 vernouwingen zijn en er 3 van zijn omgeleid, die andere 2 vernouwingen daar durfde de artsen niet aan omdat het te riskant was om die om te leiden. maar met wat extra medicijnen en goed advies kon ik na een week in het ziekenhuis te verblijven weer verder met mijn leven.inmiddels ben ik 80% arbeidsongeschikt verklaart waardoor ik toch naar mijn eigen gevoel halve dagen mijn werk had opgepikt.het ging me allemaal voor de wind ik ging s,morgens werken en s,middags naar de sportschool omdat ik het wilde proberen om af te vallen. het ging voortvarend daar waar ik in mei 2009 nog 113 kilo woog was het een half jaar later maar liefst 30 kilo minder geworden met als streven naar de 80 kilo te gaan. maar 2 december 2009 ik kan wel zeggen de donkerste dag uit mijn leven was ik een keer op een morgen heerlijk aan het sporten en ging bij mij letterlijk maar ook figuurlijk de lamp uit. ik was nog maar 10 minuten bezig met een crostrainer en kreeg bleek later een hartstilstand. met gemengde gevoelens denk ik nog wel eens een geluk bij een ongeluk dat er meteen mensen waren die me gereanimeerd hebben, maar soms denk ik ook wel eens had me maar laten liggen, dan was ik van al mijn problemen met mijn hart verlost. ik weet van het hele gebeuren op de sportschool en de dagen daarna niets meer. na 5 dagen in het ziekenhuis kwamen ze bij me om te vragen of ik een icd wilde zodat een ritmestoornis te onderdrukken. blijkbaar( wat ik niet meer weet) heb ik daar mee ingestemd en werdt 4 dagen later een icd in mijn lichaam geplaatst.beroert voelde ik me de maanden daarna. met nog steeds in mijn achterhoofd waarom mij dit allemaal moest overkomen. inmiddels ben ik 100% arbeidsongeschikt, maar met een beetje goede moed ging ik weer wat aan sport doen todat het weer eens goed fout ging en mijn icd voor het eerst afging bij het volle bewust zijn. jee wat een klap krijg je als je zo,n stroomstoot krijgt direkt op je hart. ik heb gelukkig nog nooit geen vijanden gehad maar had ik die gehad of zou hebben dan zou ik het die mensen nog niet gunnen om dit mee te maken. de tijd verstrijkt en alles gaat weer een beetje zijn gangetje tot het weer gebeurt dat de icd bij volle bewust zijn afging ditmaal tijdens een fietstochtje. dus weer wordt er in het ziekenhuis geconstateerd dat het weer een terechte schok was. dan denk je later ik moet het gewoon rustiger aan gaan doen, maar nee hoor ook bij weinig of geen extra inspanning ging het fout met de icd. met als gevolg dat ik het met de cardioloog heb afgesproken dat als de icd nog 1 keer af mocht gaan ik besloten heb het apparaat te laten verwijderen. misschien voor sommige ( familie en vrienden ) moeilijk te begrijpen maar voor mij hoeft zo niet langer en heb ik het wel gehad de laatste 11 jaar. tot ik vorige week de half jaarlijkse controle had bij de cardioloog en die begon na wat gepraat te hebben over hoe het mij het laatste half jaar is vergaan opeens over een harttransplantatie omdat ik vroeg of laat zeker een keer aan de beurt kom voor zo,n operatie. een moeilijke beslissing omdat ik de laatste dagen bij het nadenken van wat hij me voorstelde toch ook nog met het idee rond loop dat het voor mij dus zo allemaal niet meer hoeft. misschien heeft iemand ervaring met een harttransplantatie en voor een soort gelijke beslissing stond.