het andere leven

hallo ik ben irene en ben 48 jaar en woon in haarlem.nu 3wkn geleden ben ik getroffen door en hartinfarkt ,ik wist niet wat me overkwam ,zal het in het kort vertellen .ik heb een relatie van 11j achter de rug wat nier bepaald over rozen ging we hebben gelukkige tijden gekent ,maar toen werd mijn partner ziek hij had psygoses en was zeer achterdochtig er werd veel gescholden en er was soms handgemeen .toch kon ik het niet om zelf bij hem weg te gaan ,,maar goed het is van kwaad tot erger gegaan ,nu is hij alceholist ,met veel ellende en toestanden is een week voor het infarkt een eind aan die relatie gekomen ,,,,ben vernederdert en psygies gesloopt door hem .en een paar uur voor alles begon nog bedreicht door hem ,,,,dus leefde in veel stress ,in de nacht van 20mrt werd ik rond 3 half 4 wakker met ontzettend veel pijn in me armen en borst ,maar ja je gaat er niet vanuit dat het je hart is ,dus heb tot s,morgens vroeg rondgelopen met die vreselijke pijn .ik belde tijdens het spreek uur mijn huisarts en vertelde wat er aan de hand was en moet direkt 112 bellen .de ambulance was er vrij snel en er gebeurde van alles met me ,infuus paar x hartfilmpje en ja hoor hartinfarkt .ik moest vreselijk huilen en dacht nu ga ik dood ,,,,ik had ook niet veel later moeten bellen want het was een tijdbom zeiden de artsen ,,ik werd in het ziekenhuis aan de hartbewaking gezet ,maar de pijn bleef de arts vertelde me dat ik weer een infarkt had weer veel tranen en angst,toen ben ik met een ambulance naar het vu in amsterdam gebracht en ben daar gedotterd en is er een stend gelpaatst.we zijn nu een paar wkn verder maar voel nog veel angst bij mezelf ,ik zeg nu bijna dagelijks tegen me kinderen en kleinkinderen hoeveel ik van ze hou ,,,dit hartprobleem heeft me zus haar leven gekost dat ze 30jaar oud was .en mijn broertje is vorig jaar november op 46 jarige leeftijd overleden ,,zo ook mijn vader toen hij 66j was …dus het zit in me familie .en ja die angst is niet onterecht,,,ik probeer alles een draai te geven maar merk dat ik eigelijk teveel wil ,maar niet kan ben ook heel snel moe en het lukt me ook niet echt om alle stress ineens los te laten terwijl het moet ,.weet er gewoon nog niet mee om te gaan ,zo is er niks en dan ineens ben je hart patient en was je er bijna niet meer,heb veel huilbui,en en denk veel na over het leven maar ook de dood moet misschien niet maar het is zo ongelooflijk moeilijk om dit een plek te geven ,.met me zoon kan ik er redelijk over praten hij was overal bij van het begin tot het eind ,me dochter heeft er toch wat meer moeite mee dat merk ik wel aan haar,ook merk ik aan mezelf veranderingen ,ja ach het is best moeilijk om het uit te leggen ,ben blij dat ik even me verhaal kwijt kon het is niet niks natuurlijk het overkomt je gewoon,,,,.ik hoop er ook met mensen over te kunnen praten ,mensen die me kunnen adviseren of gewoon zomaar praten,nou ik stop er voor nu mee want het roept ook weer emoties op ,.vriendelijke groet irene ,.