het begin

ik zal maar beginnen bij het begin dat is ongeveer drie jaar geleden.
Ik werkte meer dan full time was 40 uur op het werk en nam de rest mee naar huis kon alles aan dacht ik.
Mijn vader kreeg een hartaanval en bleek geopereed te moeten worden en vanaf die tijd ging ik me steeds minder lekker voelen maar ik dacht dat het door de stress kwam al dat geren van het ziekenhuis naar mijn moeder al die telfoontjes van familie die mar naar mij belde om mijn moeder te ontlasten omdat ie er helemaal niet mee verder kwam.
Dus ik ging steeds slechter slapen was doodop kwam gewoon niet meer vooruit had het helemaal gehad met alles en iedereen.
De huisarts bleef vertellen dat het stress was ik moest het echt rustiger aan gaan doen, dus dat probeer je dan.
Op het werk heb ik na lang overleggen besloten om mijn functie te veranderen zodat ik minder druk en minder werk zou hebben dat gaf ook nog de nodige problemen met mijn baas want die begreep het helemaal niet.
Ik ben in die tijd van 40 naar 32 uur gegaan toen naar 28 en toen na 21 uur omdat ik dacht dat dat zou helpen.
Ik had een grote activiteit gepland op mijn werk maar voelde me die dag echt verschrikkelijk ik weet nog dat ik de artiest heb aangekondigd en da ik heb gevraagd of iemand mijn bloeddruk kon meten omdat ik me echt niet lekker voelde daarbij sloeg mijn collega alarm ik heb contcat opgenomen met mijn huisarts en moest na het innnemen van een tabletje maar een uurtje rusten en daarna opnieuw meten en doorbellen.
Na een uurtje was het alleen maar erger en moest ik toch maar even langskomen.
Dus ik ben zelf in de auto gestapt tot grote schrik van mijn collega's en naar de huisarts gereden hoe ik dit heb gedaan weet ik zelf niet kan me niet veel herrineren van deze rit.
Daar werd een ecg gemaakt en overlegd met het ziekenhuis wat moest gebeuren. Na heel wat over en weer gebeld mocht ik toch naar huis omdat mijn huisarts bleef denken dat het stress was.
Na deze dag heb ik me ziek gemeld en dit viel helemaal niet bij mijn baas die was echt boos ik kon toch zeker komen werken etc etc.
Dit helpt je echt tot rust komen kan ik zeggen.
Na vele weken diverse bezoeken aan de huisarts verder werd ik toch maar doorverwezen naar de cardioloog omdat mijn huisarts dacht dat ik na onderzoek dat volgens haar niets zou uitwijzen misschien de rust kon vinden ik had echt niets aan mijn hart!!??
na deze onderzoeken bleek dat ik een hartslag had van 200 slagen per minuut en dat moest toch echt omlaag dus daar kwamen de medicijnen en mijn schildklier bleek op hol dus ook naar de internist.
het begin van de molen waar je in komt.