Hallo allemaal!
Heb net mijn hartverhalen eens nagelezen, en zie dat de laatste alweer van half december is geweest. In de tussentijd is er erg veel gebeurd. Al die tijd veel op hartgenoten gezeten, maar vond het moeilijk het verdere verhaal te vertellen. Toch ga ik dat nu doen.
Een schoolvriendin van mij is arts in Antwerpen, en haar heb ik om raad gevraagd wat te doen nu mijn tricuspidalisklep weer volledig lekt. Ik wilde graag een second opinion, maar wist niet goed waar. Ook mijn cardioloog kreeg overal nul op request. Vriendin stelde een Second Opinion voor in Antwerpen. Inmiddels ben ik daar vele malen geweest, en een wereld ging voor me open! Ik was inneens een patient/klant, en geen nummer! Een verademing! Ook de daadkracht, handelsnelheid, e.d. zijn daar fantastisch.
In eerste instantie is duidelijk geworden dat ik zo snel mogelijk geopereerd zou moeten worden. Ik ben nu nog in redelijke conditie, en als ik langer wacht wordt de operatie die zwaar zal zijn, alleen maar zwaarder worden. Doe ik niets, dan zal mijn hart het steeds meer opgeven, met als eindresultaat binnen onbekende tijd een harttransplantatie. Laat ik me wel opereren, dan kunnen ze de tricuspidalisklep alleen door een biologische klep vervangen i.v.m. het tromboserisico als je aan de rechterkant van je hart geopereerd wordt. Maar een biologische klep op deze plaats gaat maar zo’n 7 á 10 jaar mee op mijn leeftijd, en als ik pech heb zelfs korter, omdat een bioklep verkalkt, en hoe jonger je bent hoe sneller dat gaat. Of het daarna nog eens opnieuw kan, dat is nog maar de vraag.
Ook is de operatie op zich erg spannend, want het is de vraag of mijn hart voldoende kracht heeft om het bloed door de biologische klep te pompen, en ook andere specifieke problemen voor opereren aan deze klep maken de operatie tot bepaald geen eenvoudige. Lukt het niet, dan wordt ik aan een hartpomp gelegd in afwachting op een transplantatie. Lukt het wel, dat zou fantastisch zijn, dan krijg ik in ieder geval ‘voorlopig’ uitstel van een transplantatie.
Ondertussen werd ook een CT van mijn longen gemaakt i.v.m. hoge longdruk. Deze uitslag was gelukkig goed, maar er volgde een maar… er was op de CT wel iets gezien in mijn rechterborst…
De wereld zakt onder je voeten weg! Hier hadden we nooit aan gedacht! Vier weken geleden volgden een mammografie, echo, MRI, en punctie in beide borsten, want inmiddels waren er ook afwijkingen in mijn andere borst gevonden… De afgelopen weken waren een ware hel, maar godzijdank kreeg ik vorige week het bericht dat het goedaardig was en dat ik alleen jaarlijks op controle moet blijven komen.
De longarts had keurig de hartchirurg geinformeerd over het ‘borstverhaal’, en zij vertelde de longarts dat ze inmiddels niet zeker was of ze me al durfde te opereren, want nu ze me gezien had, was ik wel meer in conditie dan je zou verwachten, en ze twijfelt toch of ik er beter of hetzelfde uit zou komen.
Dit is nu de stand van zaken. Volgende week woensdag mag ik weer naar Antwerpen, om verder te gaan met de hartperikelen. Ben benieuwd hoe het verder gaat, eigenlijk ook wel bang. Na al deze heftige toestanden, denk ik te voelen dat mijn conditie nu toch minder wordt, en dat roept soms hevige angstgevoelens op. Moeilijk om mee om te gaan hoor!
Toch moet ik proberen de moed er in te houden, en voel ook het grote verantwoordelijkheidsgevoel t.o.v. mijn man en dochters. De oudste wordt morgen 10. Soms wordt je even wat melancholiek. Wou zou ik haar verjaardag graag zonder zorgen vieren… Maar op dit moment lukt het me echt even niet. Hoop toch zo op betere tijden… heb er afgelopen najaar een paar weken van kunnen proeven hoe het ook al weer was je niet altijd moe te voelen, en dat is toch wel heel bijzonder.
Ik vind het moeilijk dit verhaal te vertellen, en heb getwijfeld of ik het wel moest doen, maar het gevoel te moeten/willen delen is groter. Het lucht toch ook weer even wat op.
Ik houd jullie op de hoogte van het vervolg!!!
Hartelijke groeten, Elsje.
PS: Ondanks alles…HULDE aan de Belgen! Chapeau voor hun efficiency, en handelen!
Misschien ook interessant
Help mee en doneer
Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.