hoe ik op de intensive care terecht kwam

27 december 2008 gaik met mijn vriendin naar de stad om nog even wat uitverkop te bemachtigen. Voel me niet top, maar niet rot genoeg om af te bellen. Na een klein rondje een broodje gegeten en weer naar huis. Na dat broodje geen eetlust meer ('t was een flinke ciabatta met geitenkaas)maar toch nog een kopje soep gegeten en redelijk vroeg naar bed, 's nachts bed uit en flink spugen, zo ziek was ik in jaren niet geweest. eerste keer haalde ik de wastafel, tweede keer het aanrecht en de  derde keer het bad. toen was het op en de volgende ochtend nog en keer spugen van de warme thee en het slokje koud water. In de loop van de dag knapte ik ietsjes op, en de dag erna nog niet superfit gewoon mijn dingen gedaan. oudjaar was ik weer een vod en die avond heb ik in bed doorgebracht met een behoorlijke dosis paracetamol, pijn bij mijn lever en pijn bij mijn rechternier en pijn op mijn borst links ( dat deed nog het minste zeer)   Heb geen moment aan hartinfarct gedacht. 
langzaam ging het ietjes beter, maar ik vond mezelf niet fit genoeg om te gaan werken op 5 januari (werk als onderwijsassistent n het basisoderwijs). Dus ziek gemeld en naar de huisarts.  Tja virus gehad?? misschien, dat is niet meer nate kijken dus.  check maar bloed en urine, omdat ik al koffie had gedronken, 6 januari naar het ziekenhuis om bloed te laten prikken.vrijdag 9 uitslag bloed geen bijzonderheden, maandag 12 januari stoppen met roken, woensdag 14 januari toch maar weer naar de huisarts want ik knapte maar niet op. Aldaar bleek dater een blaasontsteking was gecontateerd,er was wel een poging gedan om mij telefonish te bereken, mar op de een of andere manier was er een nummer "afgevallen" zodat er geen contact tot stand kon komen. ok. ik was al blij met een diagnose, nu zou ik wel opknappen antobiotica kuurtje en het leed zou geleden zijn.  19 jan ga ik weer aan het werk. ik kom met moeite de trap op en ben 5 minuten bezig om op adem te komen. Maar kom verder goed de dag door dus hobbelen we door. voel me nog steeds niet ok dus bel ik weer met dokter en nu wordt er een thoraxfoto gemaakt, weer wat dagen later blijkt er toch een longontsteking te hebben gezeten., nog een kuurtje nu gericht op de luchtwegen, en we hobbelen door. Nog steeds met moeite de trap op maar verder "nergens"last van Goed ik vertel mijn huisarts dat ik me toch wel zorgen maak omdat ik zo een zelfde onbestemd naar gevoel heb als jaren terug vlak voordat ik een herseninfarct kreeg. Dus toen ik op vrijdag 6 februari benauwd wakker werd en die benauwdheid niet weg ging gebeld en gemeld. Dokter zou actie ondernemen en een afspraak in het ziekenhuis regelen (ben ook copd patient) dus om 2:30 afspraak bij longarts. die laat bloed pikken en thorax foto nemen, op basis van die gegevens een ct scanmaken , en met al die gegevens bij elkaar vertelt hij mij dat ik waarschijnlijk een hartinfarct heb gehad en stuurt me door naar de spoedeisende hulp cardiologie, en een anderhalf uur later lig ik aan de monitor op de intensive care. tjakka  In de loop van de week wordt het duidelijk dat er een flinke ingfarct heeft platsgevonden. de ehart echt laat zien dat er sprake is van hartfalen er is nog 38% en mogelijk lekt er een hartklep. 
er wordt een hartkatheresatie uitgevoerd. dat laat zien dat er geen blokkades zijn. Zoals een van de cardiologen het verwoord: wat jij hebt (gehad) komt voor bij Japanners en vrouwen…. ok?? en wat toen??  (hij bedoelde waarschijnlijk een spasme)Naar de hartfalen poli medicatie en???  communiceren is moeilijk dat wist ik al, maar het valt niet mee om er achter te komen wat ik nu verder kan verwachten. tijdens mijn eerste bezoek bij de hartfalen poli komt de cardioloog ook even kennismaken. Met haar krijg ik dus voortaan te maken. Ze roept iets van pacemaker , maar eerst medicatie en stabiel maken! Dan misschien ook iets van revalidatie Ohh ik dacht dat ik stabiel dat was en dat ze me daarom naar huis hadden laten gaan! Ok Ik krijg in de gaten dat ik van te voren al mijn vragen moet opschrijven en de antwoorden moet opschrijven om nog enigins vat te houden op wat er allemaal aan het gebeuren is. over 2 weken 24 uur een kastje dat het hartritme in de gaten gaat houden en dan door naar de volgende ronde. Denk ik.
we gaan van dag naar dag. Zeg dagelijks positieve affirmaties
en geniet van alles dat langs komt