Ik ben weer aan de slag…

Hallo Hartgenoten,

Nadat ik op 6 september een hartstilstand heb gehad ( zie ander hartverhaal) ben ik door mijn toenmalige werkgever ontslagen. Ik zat nog in de proeftijd, want ik was op 1september begonnen.
Na de nodige onderzoeken heb ik een ICD gekregen. Ik heb  blijkbaar zeer ernstige hartritmestoringen, CPVT. Om levensbedreigende situaties te doorstaan heb ik dus een dergelijk apparaatje gekregen.
Maar goed, dan kom je eind september thuis. Je bent midden veertig. Je hebt ernstige hartproblemen. Je bent ineens werkloos en een economische crisis die zijn weerga niet kent, teistert ons land. Kijk, als je dan een werkgever hebt, dan kun en moet je samen gaan kijken wat en hoe weer eventueel terug te keren.
Natuurlijk, het is niet niks wat ik heb doorgemaakt, maar goed, ik voel me al een hele poos weer redelijk en in staat om het één en ander te kunnen ondernemen.
Bij het UWV hebben ze een tijd lang weinig ondernomen, meneer is "moeilijk" bemiddelbaar en door de crisis liggen er elders prioriteiten.
Uiteindelijk ben ik per eind april in een re-integratietraject beland.
Omdat het voor mij moeilijk zal worden in de private sector, ben ik zelf intensief gaan rondkijken in mijn eigen omgeving. Familie, vrienden en bekenden ingeschakeld.
En wat denk je: binnen een week heb ik beet!
Een vriendin van ons werkt in het ziekenhuis, waar ik na het incident belande. Zij heeft mij contact laten opnemen met de facalitair manager. Ik heb er nog diezelfde dag mee gesproken. We hebben  samen wat dingen besproken en hij heeft mij een baan aangeboden bij het centraal magazijn. In eerste instantie twee morgens in de week. Gisteren was mijn eerste dag. Ik vond het geweldig.
Het begon `s avonds van te voren al, de wekker zetten. Eindelijk weer eens voor half zeven opstaan! ( Niet dat ik de tussenliggende periode heb uitgeslapen, na half acht lag ik nooit meer in bed)
Maar goed, ik heb weer een morgen gewerkt! En ik vond het fantastisch!
Morgenvroeg mag ik weer…..

Groeten Erik