Infarct op een camping in Frankrijk

02-09-2008
Het gebeurde me 26 juli 2008 op een camping in de Dordogne.
Ik werd hevig transpirerend wakker om 4 uur in de ochtend.
De pijn viel wel mee, niet zoals je weleens hoort:"Of er een olifant op mijn borst stond." Maar wel pijn aan de zijkant van mijn hart en tussen mijn schouderbladen en je linkerarm. Je schrikt maar je wil toch rustig blijven zeker voor mijn vrouw.
Uit bed want je drupt van het zweet en je wil naar buiten, frisse lucht dat helpt misschien wel, nee dus.
Tegen mijn vrouw zei ik dat ik even naar het toilet ging want ook zij werd wakker natuurlijk.
Ik wist dat het mijn hart was, niet heel heftig maar toch en wat moet je doen midden in de nacht, in ieder geval niet in paniek raken. 
Toch maar even een sigaret opgestoken, op dat moment niet wetenede dat dit mijn laatste sigaret zou zijn. Even rustig zitten in de voortent en alles proberen te overzien. Je hele leven met alles en iedereen die je lief zijn schieten door je gedachten. Het transpireren is gelukkig opgehouden, de pijn is er nog wel en stoel waarop ik zit is klets nat
En dan hoor ik mijn vrouw aankomen en ze vraagt wat er aan de hand is, ik vertel haar dat ik me niet lekker voel en dat het waarschijnlijk van mijn hart af komt. Gelukkig, zij is bezorgd maar blijft rustig en dat stemt mij ook weer gerust.
We sudderen die nacht door en na een kop thee vallen we zelfs nog even in slaap.

Toch wilde ik die ochtend naar een dokter, ik wilde dit niet nog eens meemaken en zeker niet in Frankrijk. Gelukkig gaan wij altijd met kennissen op vakantie en spreekt zij (Wil) een aardig mondje Frans, altijd makkelijk en zeker in het ziekenhuis. 
Het was zaterdag en dan kom je dus in een ziekenhuis terecht met je verhaal. Bij de eerste hulp werd ik direct aangesloten voor een hartfilm, werd er bloed afgenomen en krijg ik een infuus. Ook werd er een rontgenfoto van mijn borst gemaakt.
Na drie uur wachten kwam de arts eindelijk met de uitslag, nee niet in het Engels want we zijn toch in Frankrijk.
 Ik had een klein infarct gehad en moest ter controle naar een ander ziekhuis. Met een ziekenwagen werden mijn vrouw en ik naar Libourne gebracht en daar weer dezelfde onderzoeken. De dienstdoende hoofdzuster sprak gelukkig Engels en ze vertelde dat de cardioloog in het ziekhuis was en even zou kijken en indien nodig zou ik direct geholpen worden. Dat was wel schrikken want ik voelde me inmiddels goed of wilde ik me alleen maar goed voelen na dat spreytje onder mijn toch ??
Een half uur later lag ik op de operatietafel en werden er twee stents gezet. Na vijf dagen ziekhuis in Frankrijk en dat was geen pretje, kon ik terug naar de camping en op vrijdag ben ik met mijn zoon naar huis gereden.
Nu kan ik vandaag bij een cardioloog komen en ga ik hier weer door de bekende molen.
IK wil z.s.m. een fietstest omdat ik van mijn huisarts niet echt mag sporten en dat deed ik voor mijn infarct wel.
Het is afwachten wat de toekomst brengt al ben ik niet bang dat er snel weer een infarct volgt.