Juni 2010 Onverwachts in het ziekenhuis, en nu een brok??

En dan lopen we op de meubelboulevard en voel ik me niet lekker, drinken en eten wat bij Ikea en gaan verder op zoek naar gordijnen die ik zou maken voor de buurvrouw die over 2 weken in haar nieuwe flatje haar intrek neemt.

Geen gordijnen te vinden dwz. of te weinig op voorraad of te dun je kent dat wel, ongeveer 12 uur wat drinken en een tosti eten en weer dat vervelende gevoel in de borststreek wat na even rustig zitten wederom verdwijnt.

Nog even langs BCC voor een gasfornuis met electrische oven en dan naar huis want dochter is er om half 3 en we willen sporten bij Fit for Free of joggen ligt aan het weer.

Ik voel me niet opperbest en zeg met geintje tegen de buurvrouw dat ik de automatische piloot heb ingeschakeld, we drinken thee en dan ga ik me omkleden voor de sport die ik uiteindelijk niet ga beoefenen maar weet dat dan nog niet.

Als dochter komt nemen we het besluit om te gaan joggen maar na 5 minuten zeg ik dat het niet goed gaat met me en ik bel de huisarts. Moet plaatsvervanger bellen, de assistente van deze plaatsvervanger wil me laten wachten tot de volgende morgen dan kan ik naar mijn eigen huisarts.Ik wordt boos en zeg dat ze me niet begrijpt dat er wel degelijk iets met me is en dat ik bloeddrukverlagende medicijnen gebruik en dat ik vermoed dat daar het probleem ligt.

Na aandringen omdat ook mijn rechterarm niet erg gewillig is en ik het ook benauwd krijg met de druk op mijn linkerborst mag ik dan komen om half 5. Het is dan 4 uur en we laten snel de hond even uit en gaan op weg naar de praktijk van de arts.

Daar wordt ik om kwart voor 5 binnen geroepen bloeddruk opgenomen door de assistente en deze verdwijnt daarna en komt terug met de huisarts en deze heeft een envelop bij zich.

Mijn dochter is al die tijd bij mij geweest en ook nu zit ze erbij, de arts spreekt me aan en zegt dat ik naar het ziekenhuis moet gaan, ze zijn al op dehoogte dat ik kom en vraagt aan mijn dochter of zij mij daar heen kan brengen.

Geen probleem maar we schrikken wel en we pikken een traantje weg, rijd maar langs huis want papa is ook op tijd thuis zeg ik kan hij ook mee gaan is wel net zo fijn.

Hij is nog niet thuis maar steekt net over zegt hij als ik bel of het nog lang duurt eer hij thuis komt(hij is vrachtwagenchauffeur) hij heeft nog nooit zo kort over dat stukje lopen gedaan als toen, op weg naar het ziekenhuis in Breda de auto geparkeerd, de pijn wordt erger en ik krijg het ook benauwder maar we zijn flink en lopen naar de eerste hulp waar we gelijk een rolstoel voor mij krijgen en dan naar de afdeling moeten waar een bed klaar staat en waar meerdere mensen liggen op dat moment die ongeveer dezelfde problemen hebben.

Bloed wordt er afgenomen, hartfilmpje gemaakt bloeddruk opgenomen en wachten het is inmiddels 6 uur en het wachten op de uitslagen is begonnen, regelmatig wordt de bloeddruk gecontroleerd en worden er vragen gesteld of de pijn aanhoudt en hoe ik me voel. Het filmpje stelt me gerust want de onregelmatigheden zijn verdwenen, maar dan is daar het bloedonderzoek en ik moet blijven er is iets niet goed met de enzymen in het bloed en ik moet blijven.

Tranen en schrik de spullen die ik nodig zal hebben de komende dagen, worden door mijn man en dochter gehaald en dan begint het, het wordt een traject van 21 dagen, medecijnen zorgen de eerste week voor migraine aanvallen ik ben zo ziek en heb zo’n hoofdpijn dat een verpleegster met een arts overlegt omdat de pijnstillers niet helpen om te stoppen met dat medicijn. Een week later nog steeds in het ziekenhuis, Bij de catherisatie blijkt dat de kransslagader een knik heeft en ze kunnen niks doen, dat wordt opereren.

We zijn weer een week verder, ik wordt geopereerd, op 18 juni is het gelukkig zover om 8 uur begint de chirurg en om 12 uur ben ik al wakker, ben een snelle patient en alles gaat dan ook daarna voorspoedig.

Ik had in mijn kransslagader een lekkage in de binnenwand en heb ook een klein infarct gehad, de chirurg heeft een omleiding geplaatst en mij met kloppend hart kunnen opereren. Na 5 dagen mag ik naar huis als er iemand thuis is de eerste 2 weken, daarna begint het revalideren, dat heb ik gedaan en ben er erg van opgeknapt.

Ik werk nu weer 3x 5 uur in de week en mag als alles goed gaat over 4 weken de 20 uur gaan werken zoals voorheen.

Ik heb nog een vraag aan andere hartgenoten, ik heb af en toe een brok in mijn keel, kan niet thuis brengen waardoor hij er zit en hoe hij er komt, bij de laatste controle was alles goed. (was een week gelden) Ook de slokdarmfoto’s geven geen afwijking heeft iemand dit ook aleens gehad? De meeste zeggen dat het komt van de stress of te wel onderbewuste verwerking van alles.

Graag zou ik het een plaatsje willen geven hoe het komt dat die brok daar zo nu en dan zit het is een benauwd gevoel en slikken helpt niet. Met sporten en werken heb ik meestal geen last.

Hoor het graag groetjes van mij ma-kro ik ben 55 jaar en wil graag nog genieten van het leven zolang het kan.