Kerstnacht 2007

Hallo,

Inderdaag kerstnacht 2007 werd ik getroffen door een harstilstand gelukkig was mijn partner thuis die 112 gebeld heeft. Na 4 keer reanimeren ‘werkte’ het hart weer. Alles met elkaar zijn ze 45 minuten bezig geweest. De zelfde nacht is er een stand geplaatst en was het afwachten. In het ziekenhuis kreeg ik er een herseninfarct overheen waardoor ik niet meer kon lopen en lezen/schrijven en spreken ging ook niet meer. Na 5 weken MCL (lopen ging alweer met een rollator) werdt ik naar Beetsterzwaag (Lindenstein) gebracht om te revalideren. Daar ben ik goed aangesterkt en kon ik weer redelijk lopen en ook weer lezen en schrijven en fietsen. Het praten ging toen ook weer stukken beter. In Lindenstein kreeg ik ook te horen dat mijn hart noch een pompfunctie had van 44% daar ben ik erg van geschrokken. In 2008 betekende dit het einde van mijn hoveniersbedrijf en dus afscheidt nemen van de klanten, 4 man personeel en de bedrijfsauto. Omdat ik niet stil kon zitten ben ik hetzelfde jaar aangenomen bij Reax om, om te scholen naar meubelstoffeerder ( wat niet eeen succes was) Geen wonder na 33 jaar in de tuinaanleg en onderhoud. Toch ondanks een half hart is het gewoon ‘doorknokken’. Nu 3 jaar verder ben ik zover hersteld dat ik weer veel dingen kan doen maar doe alles veel rustiger, volgens de cardioloog kan ik zelfs wel 80 worden. Dat zullen we maar afwachten. Dankzij de WSW indicatie zal ik nu proberen bij de gemeente aan het werk te gaan voor maximaal 20 uur in de week. Belangrijk is wel DAT je iets te doen hebt en weer onder de mensen bent want je leven staat kompleet op zijn kop na een harstilstand. Ik vraag me af of er meer mensen zijn die dit is overkomen, die ook een eigen bedrijf hebben gehad en hoe die dit opgepakt hebben. Een heel belangrijk onderdeel is wel de steun en hulp van de famillie want die heb je scht hard nodig, en niet te vergeten een goede huisarts.

Tot zover mijn hartverhaal.

Groet van Atze Postma