Kon er ook niet over praten ,Nu gaat het wel weer

Ik ben Jolanda ,

En ben ook hartpatient,

Het is iets waar je nog elke dag aan terug denkt ,

Maar nu weer een normaal leven leid ,

Teneerste ik ben ik 1999 gereanimeerd en was 33 jaar maar ben er gelukkig nog ,

Maar het leven daarna is tja zal ik zeggen eng ,bang om te slapen ,Bang dat je niet meer wakker word enz

Maar door de jaren heen gaat het steeds beterder ,Doe niet net als ik ,Ik voelde me zielig dat ik niet mocht roken enz ,Dat ik wel weer doe ,want stress is ook niet goed.

En ga na je cardioloog ,dat doe ik nl ook niet Gewoon bang om wat ik te horen kreeg ,Kijk ik heb een hartstilstaand gehad en een hartinfarct van te voren mijn hart werkt nog maar voor 50 % Maar omdat ik 3 jaar geleden kreeg te horen dat mijn afgestorven hart Steeds erger vergroot En dat hy eerdags vast komt te zitten Durf ik niet meer na me cardioloog gewoon bang om tte horen dat het al zover is ,Laat mijn het dan niet weten dan heb ik er geen weet van

Ik praat er eigenlijk met niemand over maar wel over van wat ik heb gehad ,dat ik geranimeemerd ben 10 jaar geleden enzo alleen mijn vriendin zeg ik het trouwens,Ik praat er eigenlijk niet graag over ,Want dan ga ik weer huilen en daar heb ik geen zin in ,Het is iets waar je moeilijk mee kan leven maar je leven gaat door he Mijn meeste vrienden weten nog geeneens dat ik iets mankeer is misschien ook beter zo,maar merk duidelijk dat het achteruit loop want ben steeds sneller moe enzo , maar zet gewoon door en probeer er niet aan te denken ,

Verder wil ik al de hartpatienten op deze forum heel veel sterkte wensen

want weet als geen ander hoe het is om hartpatient te zijn elke dag medicijnen in nemen op geblazen door de vocht enz En dan kom je mensen tegen en zeggen ow god jolan je ziet er goed uit maar wel een paar killo s aangekomen he

pffff daar word ik zo moe van