Leven met een hartkwaal

Mijn verhaal begint op 5 april 1988, de avond voor de dag dat ik 49 jaar zou worden. Hevige pijn op de borst, huisarts gewaarschuwd, die zei: U hebt een hartinfarct of een galsteenaanval”. In het ziekenhuis bleek het een hartinfarct te zijn.

Als leraar na 3 maanden weer aan het werk, maar onzeker geworden.In augustus 1989 voor zeven weken opgenomen in Beatrixoord te Haren voor hartrevalidatie. In de laatste week van de revalidatie opnieuw een hartinfarct en met spoed naar het Academisch ziekenhuis in Groningen.Daarna opnieuw revalidatie en in 1990 invaliditeitspensioen. Van 1989 tot 2011

7 maal een catheterisatie ondergaan. Dotteren en in 2006 stens geplaats. In mei 2011 zowel in rechter als linker kransslagader vernauwingen en een operatie was noodzakelijk. I.v.m. vakanties enz. werd mijn operatie een paar keer uitgesteld. Ik was niet urgent en spoed ging voor. Vrijdag 22 juli 2011 kreeg ik weer een hartinfarct en werd met spoed naar het UMCGroningen gebracht. Omdat de medicijnen niet hielpen moest er onmiddellijk geopereerd worden.

Helaas geen plaats in het UMCG. Met spoed naar Leeuwarden gebracht om daar een bypassoperatie te ondergaan.

Aanstaande maandag begin ik weer aan een hartrevalidatie programma maar nu voor 2 dagen per week.

Voor het eerst in 23 jaar geen Isordil meer bij mij, dat moet wennen. Geen drukkende pijn meer op de borst, heerlijk.

De eerste weken na de operatie voor mijn gevoel niet zo veel pijn van de ribben. De laatste weken is er soms een stekende pijn, is dat normaal? Hoe ervaren anderen dat? Wat verzorging- en voor mijn vrouw opvang kunnen we alleen maar lof hebben voor het ziekenhuis in Leeuwarden en Groningen. Graag hoor ik/ lees ik ervaringen van anderen.