medisch wonder?????

mijn verhaal begint op 4 februari 2008. op die dag ging ik naar de cardioloog voor een fietstest en een echo. ik had op dat moment al jaren lang een veel te hoge bloeddruk en daar ook al jaren lang medicijnen voor.hartklachten zit bij ons in de familie maar ik ben daar nooit mee naar een cardioloog geweest, ik ben (was) namelijk iemand die bij het woord ziekenhuis al flauwviel (bij wijze van spreken)en voelde mij goed gezond, wel het afgelopen halfjaar vreselijk moe,mountainbiken en wielrennen kon ik niet goed meer volhouden maarja je wordt ouder papa. toch de knoop doorgehakt en een afspraak gemaakt met de cardioloog. in 2008 werd ik 50, voor mij een reden om me te laten onderzoeken.mijn vader en broer zijn overleden op de leeftijd van 56 en dat kwam voor mij steeds dichterbij 56 was voor mij ook een angstige leeftijd als ik dat maar gehaald heb wordt ik ook wel 100! dus op naar het ziekenhuis tijdens de echo zegt de verpleegkundige dat ze moet overleggen met cardioloog ze ziet vreemde zaken op de echo en fietstest gaat niet door meteen door naar de cardioloog, die valt meteen met de deur in huis het is niet goed het hart heeft een pompfunctie van 14% dit moet ongeveer 70%zijn, ik moet meteen openomen worden en verder onderzocht worden. na een aantal dagen van onderzoeken komt de uitslag een aangeboren hartafwijking uuuhhhh ik? ze snappen niet dat dit niet als kind aan het licht is gekomen en ik daar al die 49jaar geen noemenswaardige problemen mee heb gehad eingelijk had ik er allang niet meer moeten zijn. ik heb een tweebladige aortaklep inplaats van driebladig een matig verwijde aorta een daarnaast een vernauwing in de aorta waardoor ik nu ook nog twee lekkende hartkleppen heb dit alles vanaf mijn geboorte  dit wordt een open hart operatie ik verblijf 5weken in ziekenhuis en wordt overgebracht met ambulance naar een hartcentrum in het midden van het land.daar nog een een week gelegen voor allerlei onderzoeken en een cardioversie na een week naar huis gestuurd om te wachten op oproep voor een openhart operatie. op 8oktober wordt ik gedotterd daarna voel ik al een stuk beter voor mijn gevoel heb ik me de afgelopen 10 jaar niet zo goed gevoeld dan komt het bericht dat ik op 1 december wordt geopereerd,28 november opgenomen weer allerlei onderzoeken en gesprekken  met cardioloog en torax chirug, tegen hem ook gezegd dat ik me zo goed voel veel beter dan de afgelopen 10jaar dat het fietsen en het lopen veel beter vol kan houden en soms wel 75 tot 100 km. per dag fiets. volgens hem is dat alleen maar goed om met zo"n goede conditie de operatie in tegaan. maandag morgen om 8uur gaan ze opereren. na een emotioneel weekend (hoe gaat het ,hoe verloopt het,en hoe kom ik hier uit.) neem ik afscheid van mijn vrouw en kinderen. dan is het maandagmorgen en wordt ik weggebracht naar de o.k. en dan gebeurt er van alles wat je in je stoutste dromen niet voor mogelijk houd de operatie gaat niet door !niet omdat er en spoed geval tussen komt, nee omdat het niet meer nodig is. van dit alles weet ik op dat moment nog niks want ik ben onder narcose  maar de thoraxchirurg heeft mijn vrouw gebeld (zij schrok zich een rolberoerte) met deze mededeling, hij kon het niet rijmen met de gegevens die hij had en de gesprekken die hij die vrijdag met mij heeft gehad hij wilde voor dat hij ging opereren nog een slokdarm echo maken om de achterkant van het hart te kunnen bekijken en de aorta en hartkleppen, en kwam zo tot de conclusie dat het hart weer was gekrompen en daardoor de kleppen weer dichterbij elkaar gekomen en daardoor de kleppen niet in ernstige mate lekken dat een operatie noodzakelijk was. als ik weer uit narcose ben mag ik weer naar huis wordt mijn vrouw verteld is dit nauw een medische misser,  een medische blunder, of een medisch wonder. (ik zelf vindt dit een mediche misser met een positieve afloop) wij weten het niet.wel weet ik dat dat je opeens 180graden anders moet gaan denken en dat gaat je niet in de kouwe kleren zitten voor ons is het jaar 2008 een jaar van heel veel spanning, angst en nog veel meer emotie  en hopen dat 2009 ons een goed jaar brengt.